Mijn dierbare vrienden,
Ik groet jullie allen. Wij zijn blij met jullie komst vandaag en wij vieren jullie aanwezigheid hier op aarde. Voordat ik iets zal zeggen over het thema van vandaag, omgaan met kinderen, wil ik de aandacht vestigen op jullie. Elke dag opnieuw trachten jullie je licht, je oorspronkelijke natuur, op aarde te zaaien en te verwerkelijken. Jullie ervaren zwaarte in het leven op aarde. Het lijkt soms alsof je gevangen zit in je lichaam of in stemmingen en emoties die je beklemmen. Wij willen jullie zeggen dat wij jullie vertrouwen en respecteren om alles wat je hier doorleeft en volbrengt. Wij houden van jullie zoals je bent en zouden willen dat je wat vaker meer respect opbrengt voor jezelf en wat je hier al hebt neergezet in je leven op aarde.
Door te blijven hopen, verlangen en liefhebben, zelfs als het licht om je heen versluierd raakt en je te maken hebt met tegenslag, tonen jullie je grootheid en enorme kracht. Jullie planten lichtzaadjes op aarde en deze zullen vrucht dragen. Dankzij het innerlijk werk dat jullie verrichten, vormen jullie nu al een brug naar een nieuwe generatie van incarnerende zielen die op aarde hun licht willen laten schijnen. Over deze zielen willen wij vandaag spreken.
Voordat wij het over deze zielen hebben, vraag ik jullie eens terug te gaan in de tijd en te voelen wie je zelf was toen je binnenkwam als kind in de aardesfeer. Voel eens de onschuld en schoonheid in je energie. De oprechtheid van je verlangen en de fijnbesnaardheid van je gevoelens. Oh, jullie zijn al zolang verbonden met de aarde! Al zoveel keren heb je als klein kindje die sprong in het diepe gemaakt. En voel nu eens wat deze keer je intentie was. Je had waarschijnlijk wat persoonlijke bagage bij je, die je wilde oplossen in dit leven. Verwondingen in je ziel die in dit leven tot heling en genezing wilden komen. Maar daarnaast werd je ook geleid door een dieper en universeler ideaal, namelijk het bevorderen van bewustzijn en innerlijke groei op aarde. Jullie wisten dat je in een overgangstijd geboren zou worden, dat er ‘werk aan de winkel’ was: een innerlijk werk, dat nieuwe paden zou banen in het denken en voelen. Jullie voelden je betrokken bij dit proces en waren bereid daarvoor opnieuw de sprong in het diepe te wagen, om je nog eenmaal in te zetten voor dit lang gekoesterde ideaal: vrede op aarde, eenheid en verbondenheid tussen alles wat leeft en ademt.
Jullie hebben in je leven al keer op keer grenzen in het denken en voelen doorbroken. Elke keer dat je je verstikt voelde in oude structuren en traditionele regels, en je diep van binnen wist dat jouw ziel niet kon gedijen in een door angst gedomineerde relatie of omgeving, heb je je de noodzaak gevoeld om je los te worstelen. Het deed zeer, het was moeilijk en zwaar, maar je kon niet anders dan trouw blijven aan het gevoel dat er ‘iets niet klopte’, dat het ‘niet genoeg’ was, dat er iets ontbrak. Dit knagende gevoel deed je herinneren aan het oorspronkelijke ideaal dat je als ziel meedraagt en dat je trouw wil blijven. Je kon je vaak niet goed aanpassen aan maatschappelijke eisen en denkwijzen, omdat dit niet strookte met wat jij als ziel wilde realiseren op aarde. Je was voorbestemd om ‘anders’ te zijn, en niet door God of enig ander opperwezen dat buiten of boven je staat, maar doordat je bent wie je bent. Je bent geïnspireerd door een nieuw bewustzijn, dat we het christusbewustzijn kunnen noemen, of een hartgedragen bewustzijn, of een bewustzijn van liefde en eenheid. Hoe je het noemt, is niet zo belangrijk. Maar de vonk is overgeslagen op jou, zoveel is zeker, en het is deze vonk die jou voortstuwt in je verlangens, je zoeken en vragen. Deze vonk, die het begin vormt van een nieuw bewustzijn op aarde, slaat nu over op velen. Om die reden voelen de “kinderen van de Nieuwe Tijd” dat hun tijd gekomen is. Om die reden komen zij sinds enige decennia in groten getale naar de aarde toe. Zij komen om het innerlijk werk te voltooien waarvan jullie aan de bakermat staan.
Jullie die behoren tot vorige generatie lichtwerkers, globaal geboren voor 1980, waren de voorlopers en de wegbereiders. Jullie werden geïnspireerd door hetzelfde ideaal als de ‘nieuwe kinderen’ nu, door dezelfde roep van de ziel. Maar het terrein dat door jullie ontgonnen werd, vooral in de 60-er en 70-er jaren, was nog zeer getekend door vastgeroeste overtuigingen en diep gewortelde angsten aangaande vrijheid van zelfexpressie op het gebied van emotionaliteit, creativiteit en seksualiteit. Zo’n veertig, vijftig jaar geleden was het collectieve energieveld van de aarde heel anders dan tegenwoordig. Het was dichter, troebeler en minder transparant voor de heldere en liefdevolle energieën die nu toegang kunnen vinden tot de aardse sfeer. Eén van de ontwikkelingen die deze toenemende transparantie in de hand heeft gewerkt is de opkomst van gelijke vrouwenrechten (vanaf het begin van de 20e eeuw), of anders gezegd, het in grotere mate erkennen en waarderen van de vrouwelijke energie in de wereld. Het broodnodige ereherstel van de vrouwelijke energie heeft bijgedragen aan het steeds meer toelaten en erkennen van de gevoelsdimensie in het leven. In de loop van de zestiger en zeventiger jaren van de vorige eeuw is er veel opengebroken op het gebied van intuïtie, emotie en creativiteit.
Er is veel werk verricht door de oudere generatie lichtwerkers, en het heeft hen veel gekost, want zij hebben innerlijk de dalen van zelftwijfel en eenzaamheid moeten doorkruisen, voordat zij een nieuwe horizon konden ontsluiten voor de generaties na hen. Jullie die van deze oudere generatie deel uitmaken, hebben een baken van licht voor hen gevestigd.
Nu geven jullie het stokje door aan deze nieuwe generatie, en in dit doorgeven kunnen jullie hen voorzien van steun en begeleiding, terwijl zij jullie kunnen inspireren door de zuiverheid en intensiteit van hun uitstraling. Nog meer dan jullie, zijn zij ‘anders’. Terwijl het voor jullie tot op zekere hoogte nog mogelijk was je aan te passen aan een wezensvreemde omgeving, is het voor hen vaak onmogelijk om deze aanpassing zelfs maar op het niveau van uiterlijk gedrag te realiseren. Hun emoties en hun fysieke lichaam protesteren op een diep niveau tegen de beperkende energieën van veel oude opvoedingsidealen en onderwijssystemen. Aanpassen is geen optie voor veel van deze kinderen. Zeker de meest gevoeligen onder hen zullen lichamelijk en emotioneel stuk lopen op een door oude energie gedomineerde omgeving en zullen dermate grote aanpassingsproblemen vertonen dat een reactie vanuit de omgeving vereist is. Negeren of onderdrukken gaat niet meer. De kinderen die nu binnen komen, zullen de opvoeders en de samenleving dwingen tot veranderen, omdat zij zichzelf niet meer in die mate kunnen ontkennen als vorige generaties dat konden.
De kinderen die nu geboren worden (en sinds enige decennia op aarde incarneren) dragen een groter deel van hun volle zielebewustzijn met zich mee dan jullie toen je door ‘de sluier van onwetendheid’ heen kwam. Er is in metaforische zin een sluier die de aarde-dimensie omvat en haar afscheidt af van de dimensie van waaruit ik spreek. Deze sluier is als een vervormende bril die je, als je ‘m eenmaal op hebt, doet geloven dat je een afgescheiden ik bent, opgesloten in je lichaam. De sluier van onwetendheid maakt in feite de ervaring mogelijk van het op aarde leven in dualiteit, dus zij heeft haar waarde, maar momenteel is de tijd rijp voor een transparanter wordende sluier, die meer communicatie toestaat tussen beide zijden. Steeds meer mensen reiken door de sluier heen, voelen dat zij één zijn met iets groters dan alleen ‘dit lichaam’ en ‘deze persoonlijkheid’. Hoe meer mensen dit doen, hoe meer er een kanaal ontstaat, waardoor liefdevolle, kosmische energie naar binnen stroomt en de aarde aanraakt. Op deze golf van kosmische energie komen de nieuwe kinderen binnen.
Probeer eens de energie te voelen van deze kinderen en de golf waarop zij binnen komen. Denk er niet over na, maar stel je hart eens open voor het gevoel dat het bij je oproept. Zij vibreren op een hoger niveau; hun energie voelt speels, licht en vlinderachtig aan en tegelijk wijs en van een ongewone diepte. Zij kiezen er heel bewust voor een groter deel van hun wezenlijke zijn, hun diepste Zelf, mee te brengen op aarde. Dit doen zij omdat zij willen bijdragen aan de bewustzijnstransformatie op aarde, en terwijl zij weten dat deze energie hen in moeilijkheden zal brengen. Op het niveau van hun hoger zelf, hebben zij bewust deze keuze gemaakt. Maar op het niveau van het emotionele zelf (of “innerlijke kind”) zullen zij botsen met de aardse werkelijkheid en hieruit kunnen trauma’s ontstaan die diepe sporen nalaten in hun levens. Zij nemen dus duidelijk een bepaald risico wanneer zij de sprong naar het aardse wagen. Zij beseffen dat zij de kans lopen te ontsporen en verdwaald te raken in de aardse sfeer. Zij kunnen hun gevoeligheid en verfijnde vibratie niet “uitzetten” als zij hier zijn, dus zij zullen ofwel een plek moeten vinden op aarde waar deze energie vrijuit kan stromen ofwel intense moeilijkheden ervaren in het omgaan met de aardse realiteit. Ziehier dus de moed en liefdeskracht van deze engelen. Dezelfde moed en liefdeskracht hebben jullie aan de dag gelegd, toen je incarneerde.
Ik zal nu ingaan op de kenmerken van de nieuwe generatie kinderen. Het ene kind vertoont sterker deze eigenschappen dat het andere. In zekere zin zijn alle kinderen momenteel “nieuwetijdskinderen”- ze komen binnen door een andere (dunnere) sluier en met de intentie een groter deel dan ooit van hun ziel uit te drukken in de materie. Maar elke ziel heeft haar eigen ontwikkeling en binnen de nieuwe generatie kinderen zijn er de buitengewoon gevoeligen, die sterker afwijken dan de rest en het is deze groep die jullie “nieuwetijdskinderen” noemen. Ik zal nu schetsen wat globaal de kenmerken zijn van deze specifieke groep nieuwetijdskinderen, en daarbij kun je in gedachten houden dat deze kenmerken in mindere mate ook vertoond worden door de nieuwe generatie kinderen in het algemeen. In feite ontstaat er door de ontwikkeling van het bewustzijn op collectieve schaal een “nieuwe mens” op aarde. Er vindt een evolutie plaats naar een sociaal en spiritueel intelligentere mens die in harmonie met de natuur leeft en in respect en verbondenheid met zijn medemens. De ontwikkeling naar deze nieuwe mens tekent zich het eerst af in de kinderen.
Kenmerken van de “nieuwetijdskinderen”
- De nieuwe kinderen zijn in toenemende mate heldervoelend, empathisch en telepathisch. Ze pikken gemakkelijk gevoelens op van anderen. De grens tussen de zintuiglijk waarneembare wereld en de ‘onzichtbare’ wereld van gevoelens, stemmingen en energieën is heel vloeiend voor hen. Ze nemen “de binnenkant” makkelijker waar en laten zich niet misleiden door uiterlijk gedrag dat niet strookt met wat er zich innerlijk afspeelt. Hun intuïtieve waarneming is trefzeker.
- Nieuwetijdskinderen zijn vredestichters: ze voelen de impuls om tegengestelde belangen te willen verzoenen, harmonie te creëren en conflicten bij te leggen. Tezamen met hun intuïtieve vermogens leidt dit er vaak toe dat deze kinderen vroeg oud en volwassen zijn: ze begrijpen hun ouders soms beter dan deze zichzelf of elkaar begrijpen en ze proberen hen vaak te helpen of een brug te slaan tussen beiden. Ze worden in hun gevoel ‘de ouder van hun ouders’ en kunnen gaan zich identificeren met deze helpende, therapeutische rol. Een deel van hun onbevangen kind-zijn kan daarmee verloren gaan.
- De nieuwe kinderen zijn idealistisch. Ze zijn spiritueel, diepzinnig en fantasierijk. Ze worden geïnspireerd door idealen als gelijkheid, broederschap en respect voor de natuur. In hun aura zie je vaak dat de hoogste twee chakra’s wijd open staan: ze kunnen daardoor veel inspiratie, inzicht en enthousiasme ervaren. Maar vaak zie je ook dat deze energie niet (helemaal) geaard is, wat zich uit in zweverigheid, rusteloosheid, dromerigheid of gebrek aan realiteitszin.
- Nieuwetijdskinderen zijn meer gevoelsmatig dan rationeel ingesteld. Ze hebben moeite met vooropgestelde structuren en mentale kaders die weinig ruimte laten voor intuïtie, onvoorspelbaarheid en individualiteit. Eigenlijk zijn zij hier om ons te leren breken met een traditie van overmatig denken en analyseren. Nu is het zo dat alle kinderen tot op zekere hoogte gevoelswezens zijn, maar wat nieuwetijdskinderen onderscheidt is dat het voor hen lichamelijk en emotioneel onmogelijk is zich aan te passen aan een te zeer op ratio gebaseerde omgeving. Zij worden dan letterlijk ziek of vertonen ernstige gedragsstoornissen. Zij zitten als het ware met één been al zo sterk verankerd in een hartbewustzijn, dat zij niet meer terug kunnen.
- Mede vanwege dit sterke intuïtieve bewustzijn en hun onvermogen zich aan te passen, kunnen nieuwetijdskinderen overkomen als rebels, “anders” of eigenzinnig. Feitelijk is het niet hun intentie opstandig te zijn. Zij willen gewoon zichzelf zijn. Maar als daar geen ruimte voor is, kunnen het drop-outs worden, eenlingen die aan de rand van de maatschappij leven.
- Omdat zij minder door angst en zelfbehoud worden aangedreven, zijn ze minder gevoelig voor dwang, autoriteit en discipline. Toch kunnen ze intens lijden en in verwarring raken door het onbegrip dat ze ontmoeten. Ze kunnen zich daardoor vervreemd en eenzaam voelen en zich afvragen wat eigenlijk de zin is van hun aanwezigheid op aarde. Als ze echter wel hun plek vinden en hun creatieve en spirituele energie tot uitdrukking brengen, zijn ze in hun ideeën origineel en inspirerend en in hun omgang met mensen zachtmoedig, loyaal en niet-competitief.
Problemen die nieuwetijdskinderen ervaren
In de opsomming van deze eigenschappen, wordt meteen ook duidelijk hoe de problemen eruit zien waarmee nieuwetijdskinderen te maken (kunnen) krijgen. Het grootste probleem dat zij ontmoeten is dat hun energie niet goed wordt herkend en begrepen door de omgeving, waardoor zij zichzelf onvoldoende tot uitdrukking kunnen brengen. Als hier de communicatie hapert, als er een wezenlijk misverstaan is van hun energie, kunnen er verschillende “gedragsstoornissen” ontstaan.
Kinderen kunnen opstandig, driftig en moeilijk handelbaar worden. Ze voelen zich niet gezien en gehoord en willen eigenlijk “nee” zeggen, maar weten niet precies hoe. Het ontbreekt hen nog aan expressievaardigheden. Wat er gebeurt na verloop van tijd is dat zij zelf ook niet meer snappen wat hen precies beweegt. Als hun innerlijk leven niet gespiegeld wordt door een omgeving die het benoemt en helpt tot manifestatie te brengen, raken kinderen in zichzelf opgesloten met hun “anders zijn”. Ze kunnen dan moeilijk, irrationeel of onhandelbaar lijken, en het vergt veel aandacht en inzicht om te begrijpen wat er in deze kinderen omgaat, want vaak weten ze het zelf ook niet meer.
Het kan ook zijn dat kinderen die zich emotioneel niet welkom voelen, zich terugtrekken en afsluiten voor de omgeving. Ze reageren zich niet af in druk of opstandig gedrag. Ze zitten in hun binnenwereldje en zijn moeilijk bereikbaar voor de ouders of andere personen. Er zit vaak een intense gevoeligheid in deze kinderen, die, tesamen met het onbegrip dat zij ervaren voor hun manier van zijn, uitmondt in een “dichtklappen van het gevoel”. Deze reactie wordt wel met de term autisme (of autisme-gerelateerde stoornis) aangeduid. Het is een paradox dat autistische kinderen niet-empathisch worden genoemd (d.i. niet in staat tot het zich inleven in anderen). Ze zijn zonder uitzondering zeer gevoelig. Je zou kunnen zeggen dat zij zodanig moeite hebben met het vasthouden van de grenzen van hun eigen ik, dat zij het zich niet kunnen permitteren met hun bewustzijn invoelend uit te reiken naar een ander. Zij hebben het gevoel dat hun wereld dan zal instorten, alsof alles in een chaos zal verzanden en zij zichzelf niet meer terug kunnen vinden. Aan het niet-empathische gedrag van een autistisch kind ligt juist een enorm grote gevoeligheid ten grondslag en dus juist een zeer grote ontvankelijkheid voor andermans energie. Het is in reactie hierop dat een autistisch kind zich meent te moeten beschermen en zich gevoelsmatig afsluit. Het niet-empathische gedrag dat je ziet bij een autistisch kind is dus een overlevingsmechanisme en geen wezenlijke eigenschap van de inwonende ziel.
Zowel kinderen die een extraverte “oplossing” zoeken voor hun innerlijke problemen (opstandigheid, onrust, concentratiestoornissen) als kinderen die een introverte oplossing kiezen (zich opsluiten in hun binnenwereld) hebben een aantal kenmerken gemeen:
- Ze voelen zich niet welkom, niet echt gewaardeerd om wie ze zijn.
- Ze zijn niet goed geaard. Dit kun je letterlijk waarnemen doordat je ziet dat hun aura aan de onderzijde niet helemaal tot aan de grond reikt. Wat het concreet betekent is dat zij geen rustpunt in zichzelf hebben, een anker als het ware, van waaruit zij helder kunnen voelen waar ze staan. Ze weten niet hoe het voelt om rustig en ontspannen “bij zichzelf” te zijn.
- Ze kunnen lichamelijke klachten gaan vertonen of erg gevoelig reageren op bepaalde voedingsmiddelen of andere stoffen.
- Als ze tiener worden, kan het moeilijk blijken om een goede aansluiting te vinden met de samenleving (bijvoorbeeld het vinden van een geschikte opleiding of baan).
Hieronder willen wij iets zeggen over de wijze waarop je deze kinderen en tieners zou kunnen begeleiden en helpen om vastere voet onder de grond te krijgen. Maar eerst wil ik benadrukken dat het belangrijk is niet in termen van schuld te denken als we hier praten over de oorzaken van de problemen die nieuwetijdskinderen ervaren. De ouders van deze kinderen doen vaak hun uiterste best om hen goed op te vangen en voor hen te zorgen. Een aantal ouders is zich zeer bewust van de bijzondere kwaliteiten van hun kind en raakt zelf steeds dieper intuïtief afgestemd op wie zij zijn. Door hun openheid, vindt er een enorm leerproces plaats en het zijn deze ouders die, in samenwerking met hun kinderen, maatschappelijk de weg zullen banen voor nieuwe manieren van omgaan met kinderen.
De soms pijnlijke confrontatie die de nieuwetijdskinderen aangaan met de aardse werkelijkheid is bewust gekozen. Zij komen iets nieuws brengen en in hun hart weten ze dat. Dit plaatst hun moeilijkheden in een ander perspectief. Op zieleniveau nemen zij verantwoordelijkheid voor wat zij tegenkomen in hun leven, zij aanvaarden de obstakels. De maatschappij is niet “tegen hen”, maar de maatschappij slaapt in veel opzichten. Het is de slaap der gewoonte en de komst van de nieuwetijdskinderen vormt een ‘wake-up call’. Ja, ze lijken wel een beetje op jullie, voel je het?! De oudere generatie lichtwerkers hebben dezelfde dilemma’s ervaren als deze kinderen, met het verschil dat in deze tijd de dingen in een stroomversnelling raken. De nieuwe kinderen zijn zowel de oorzaak als het gevolg van deze versnelling.
Begeleiding van nieuwetijdskinderen
Bij het begeleiden van nieuwetijdskinderen, als ouder, onderwijzer of therapeut, ligt de basis erin dat de begeleider zich innerlijk afstemt of de gevoelsrealiteit van elk kind op zich. De allerbelangrijkste kwaliteit die je kunt bezitten in relatie tot deze kinderen is het vermogen om te luisteren en open te staan voor iets nieuws.
Het is dus niet zo van belang of je over bepaalde kennis of vaardigheden beschikt. Die kunnen zelfs in de weg zitten. Theorieën over (nieuwetijds)kinderen gaan vaak uit van algemene classificaties van uiterlijke gedragingen. Ziektebeelden en diagnoses worden gebaseerd op de uiterlijk waarneembare symptomen. Maar wat zo belangrijk is voor het succesvol begeleiden van deze kinderen, is dat er gevoelsmatig contact wordt gemaakt met de innerlijke bewustzijnswerkelijkheid van waaruit het gedrag tot stand komt.
Om onbevooroordeeld te kijken en te voelen, moet je vooropgezette verwachtingen en ideeën loslaten. Je kunt pas contact maken met een ander (wie dan ook) als je eerst alles loslaat wat je meent te weten over die ander. Pas dan is er ruimte voor een voelend aanwezig zijn in het nu. Dat is tevens een heel mooie manier om iemand welkom te heten, omdat je dan werkelijk open staat voor zijn of haar ziele-energie.
Vanuit zo’n fundamenteel open houding is er ruimte voor een wederzijds ontmoeten, dat voor beide partijen verrijkend is. De interactie met een nieuwetijdskind is nooit eenrichtingsverkeer. In de relatie zijn jullie beiden op sommige momenten leraar, en op andere momenten leerling. Zo gaat het in alle spiritueel betekenisvolle relaties.
Als de relatie tussen kind en begeleider op zo’n heldere en open manier wordt aangegaan, zijn er vele mogelijkheden om het kind te ondersteunen in zijn of haar ontplooiing. We zullen globaal enkele manieren benoemen, die niet volledig pretenderen te zijn, maar die wel een bepaalde richting aangeven.
- Positieve waardering voor hun “anders” zijn. Help hen herinneren aan wie zij zijn, help hen zich te realiseren dat hun fijngevoeligheid en idealisme het mooiste is wat zij met zich meedragen. Laat hen zelf benoemen waarin zij zich “anders” voelen, en moedig hen aan te omschrijven en helder te maken hoe dit “anders zijn” de wereld kan verrijken. Verzin creatieve manieren om hen vreugde en plezier te beleven in hun (hoog)gevoeligheid. Breng ze samen en laat ze in een groep met elkaar ervaringen uitwisselingen.
- Intuïtieve ontwikkeling, waarbij op een speelse manier contact wordt gemaakt met de eigen emoties en met het lichaam, kan deze kinderen helpen om hun zelfbewustzijn te versterken. Aarden, je eigen grenzen leren kennen en vanuit je intuïtie voelen wat goed voor je is, zijn vaardigheden die deze gevoelige kinderen makkelijk kunnen leren als zij jong en onbevangen zijn. Als ze ouder zijn, kan er afstand zijn ontstaan ten opzichte van hun natuurlijke vermogen tot voelen, fantaseren en voorstellen. Dan is het vaak belangrijk eerst de emoties boven tafel te krijgen die hen dwars zitten, of de blokkades die hen ervan weerhouden hun gevoel openlijk te volgen. Als er problemen zijn, is het vaak zo dat de energie in de onderste drie chakra’s niet goed stroomt. Er zitten daar angsten, frustraties, teleurstellingen en als gevolg daarvan onzekerheid, somberheid of zelfs doodsdrift. Het helpt om hen daar zelf mee in contact te laten komen.
- Hun volwassenheid als ziel respecteren: ga ervan uit dat hun “anders zijn”een bewuste keuze van hen is en vertrouw erop dat zij de capaciteiten hebben om hun problemen aan te kunnen. Behandel hen niet als slachtoffer. Doe een beroep op hun talenten en vermogens: laat hen zoveel mogelijk hun eigen antwoorden vinden en formuleren. Moedig hen aan in contact te komen met hun oorspronkelijke inspiratie en laat hen zelf uitvinden hoe ze deze inspiratie willen vormgeven.
- Aandacht voor zelfexpressie. Aandacht voor de vorm. Vaak is de energie van nieuwetijdskinderen of jongeren zo etherisch en idealistisch dat ze ongrijpbaar lijkt. Het is goed voor deze kinderen om zich uit te drukken in materiële vorm. Het kan zijn in creatieve vorm of in sport en spel, maar waar het om gaat is dat er tastbare vormen zijn waardoor zij hun energie aarden en zichtbaar worden voor anderen. Dit is het kanaliseren van hun energie naar de aarde. Het uitgangspunt hierbij is dat ze plezier hebben in het uiten van zichzelf in materiële vorm. Als ze hierin worden aangemoedigde vrij te experimenteren, vinden ze vanzelf hun eigen ‘vorm in de vorm’.
- Zachte, natuurlijke geneesmethodes zoals healing, reading en alternatieve geneeskunde kunnen heel doeltreffend zijn bij deze kinderen, omdat ze zo gevoelig zijn voor energie en deze methodes allereerst inwerken op de energie (de psyche) en in tweede instantie op het lichaam. Ook hier is het van belang om niet op basis van algemene uiterlijke symptomen te kiezen voor een bepaalde methode, maar op basis van een innerlijke afstemming op de unieke situatie van het betreffende kind. Als ouder of therapeut kun je innerlijk aan het kind vragen of het betreffende middel goed is voor haar/hem. En als het oud genoeg is, kun je het kind er heel goed zelf bij betrekken en het (mee) laten kiezen.
- Geschikt onderwijs (voor alle kinderen maar nieuwetijdskinderen in het bijzonder) neemt het kind zelf en diens belevingswereld als uitgangspunt. In het verleden is kennis vanuit de traditie nogal eens doorgegeven ‘over de hoofden van kinderen heen’. Als kennisoverdracht te zeer van bovenaf plaatsvindt, wordt de informatie droog en rigide, en zullen kinderen het niet kunnen plaatsen in hun leefwereld. Ze zullen zich ervan afkeren en onwillig worden. Vervolgens lijkt het onmogelijk om een kind iets te leren zonder dwang en discipline. Echter, in elk kind is een oorspronkelijke nieuwsgierigheid en wil tot leren aanwezig. Dit zie je heel duidelijk in het kleine kind dat doorlopend zijn wereld onderzoekt en verkent. Bij die wil moet het onderwijs leren aansluiten. Het inspelen op en samenwerken met die “vrije wil” van het kind vormt het fundament van nieuw onderwijs. In deze benadering wordt van de leraar of lerares allereerst gevraagd op een luisterende, intuïtieve manier aanwezig te zijn bij het kind. Er is vertrouwen in de natuurlijke vermogens en de eigenheid van het kind. Het kind wordt niet zozeer beschouwd als een leeg vat waarin kennis wordt gegoten, maar als een volwassen ziel met eigen interesses, doelstellingen en talenten. Het gaat, om een artistieke metafoor te gebruiken, niet om het creëren van een beeldhouwwerk uit een ruwe massa steen, maar om het vrijmaken van het reeds aanwezige en volmaakte beeld, dat nog in de steen verborgen zit.
Omgaan met het lijden van je kind
Als je de ouder bent van een gevoelig kind en je ziet dat hij of zij het erg moeilijk heeft in deze wereld, zou je je kind graag willen redden of beschermen. Ongemerkt kun je de buitenwereld gaan zien als de boosdoener en jouw kind als het kwetsbare slachtoffer. Je kunt bang worden en je afvragen of je kind het ooit zal redden zonder jou. Het zien lijden van je kinderen kan je terugwerpen op je eigen grootste angsten, verdriet en teleurstellingen uit je leven. Toch zit in de komst van het kind in jouw leven altijd een verborgen logica verscholen. Er is een diepere betekenis met een heel positieve strekking. Eén manier om die logica en betekenis op het spoor te komen is door het kind met andere ogen te bekijken. Niet als een hulpeloos kwetsbaar wezentje, maar als een leraar – een engel zo je wilt – die jou iets komt vertellen. Ik nodig je uit met mij samen de volgende geleide fantasie te doen. Als je zelf geen kind hebt, kun je gerust een fantasiekind bij je laten komen.
Stel je voor dat je in een prachtige tuin wandelt. Open je hart voor deze wereld van rust en harmonie en laat je blik dwalen over de vele bloemen en planten die de tuin rijk is. Voel het gestage ritme van de seizoenen, de cycli die zich helemaal vanzelf voltooien.
Nu kijk je opzij en zie je dat er een kind met je meeloopt. Neem het eerste kind dat in je opkomt. Het pakt zwijgend je hand en samen wandelen jullie door de tuin en nemen jullie de schoonheid van de natuur in je op.
Na een tijdje tref je een zitplaats aan, een bankje of een open plek onderaan een boom. Jullie gaan zitten. Nu kijk je dat kind eens aan. Neem het gezichtje in je op. Je kijkt het intens in de ogen en na verloop van tijd merk je dat er een gedaanteverwisseling plaatsvindt. Langzaam zie je het kind veranderen in een engel. Je ziet dat het een lichtende uitstraling krijgt, heel etherisch, en je ziet misschien kleuren om het kind heen verschijnen.
Heel rustig kijk je naar dit engelkind en je voelt steeds meer ontzag bij deze verschijning. Je voelt je zelf wat kleiner worden, letterlijk voel je jezelf weer een beetje kind worden. Laat de lasten van het volwassen zijn even van je schouders glijden en voel weer de verwondering die een kind eigen is.
Je kijkt met grote ogen naar die mooie engel tegenover je en je merkt dan dat ze je iets te vertellen heeft. Dat doet zij (of hij) eerst met haar ogen, door je een energie te laten voelen. Je laat die energie over je heenkomen, en voel eens wat de essentie is van deze energie.
En dan vraag jij iets aan deze engel. Je vraagt: ‘waarom ben jij naar de aarde gekomen? Wat kom jij hier brengen?’
Je laat de engel spreken. Het hoeft niet persé in woorden te zijn, het kan ook via het gevoel. Dan weet je het plotseling zonder dat er woorden – of beelden – aan te pas komen.
Als je het antwoord hebt ontvangen, laat je de engel weten dat je hebt begrepen en dan vraag je: ‘wat is het hoogste dat ik voor jou kan doen? Hoe kan ik jou het beste ondersteunen in jouw missie, in jouw voornemen?’
Laat het engel-kind het je maar vertellen.
Neem dan afscheid van elkaar terwijl je voelt dat er een blijvende verbinding is gelegd van hart tot hart.
Vaak is datgene wat het kind van je vraagt iets waarmee je zelf ook geholpen bent. Datgene waarmee je het ondersteunt, is vrijwel altijd precies datgene waarmee je ook jezelf wezenlijk ondersteunt. We zullen wat voorbeelden noemen.
Het kan bijvoorbeeld zijn dat je een heel introvert, moeilijk bereikbaar kind hebt. Wat dat van jou vraagt is om je gevoelsmatig te leren afstemmen op hem, om geduldig te zijn en de diepte van je gevoel in te durven gaan. Dat helpt het kind. Meestal is het zo dat juist deze kwaliteiten voor jou belangrijk zijn om te ontwikkelen, niet in de eerste plaats voor het kind, maar voor jezelf! Je bent wellicht iemand die heel sterke overtuigingen heeft, of die nogal op het handelen is gericht, praktisch en daadkrachtig, en die nooit zover is afgedaald in gevoelens en emoties. Het kind nodigt je uit de balans te herstellen. Dus terwijl je kind je in eerste instantie een probleem voorschotelt, zit er in het probleem ook een stimulans verborgen om bepaalde kwaliteiten te ontwikkelen die heel goed passen in jouw specifieke ontwikkelingsweg als ziel.
Het kan ook zijn dat je een pittig en assertief kind hebt, dat jouw grenzen gemakkelijk overschrijdt en je dwingt “op te treden”en duidelijk aan te geven wat wel en wat niet kan. Het kind maakt je regelmatig boos, en je voelt je bij tijd en wijle overweldigd door zijn of haar aanwezigheid. Wat dit kind van je vraagt is dat je innerlijk helder wordt over jouw grenzen, zodat je deze op een rustige en zelfbewuste manier kunt aangeven. Als er veel strijd is, betekent dat meestal dat je er zelf nog niet over uit bent wat je wel en wat je niet tolereert. Het kind dwingt je als geen ander dit helder te krijgen en te bepalen waar jij staat in de relatie tot hem of haar, en meestal ook in alle andere relaties die je aangaat. Het kind (of beter gezegd jouw reactie op het kind) vergroot een probleem dat er al is. Zeer waarschijnlijk had je al een probleem met assertiviteit voordat het kind er was. Nu vraagt het kind van je werkelijk krachtig en innerlijk bewust te worden van wie je bent, en dat is precies wat goed is voor jou in jouw eigen ontwikkelingsweg.
Daar waar jij de kwaliteiten ontwikkelt die het kind ondersteunen, help jij jezelf en het kind. Door jouw toegenomen begrip, liefde, warmte, onafhankelijkheid en kracht, kun jij een rolmodel worden voor het kind, een baken van licht. En zo, in een wederzijds stimuleren van groei en heelwording, wordt een nieuwe energie geboren op aarde. Een fakkel van licht wordt van generatie op generatie doorgegeven, eentje die steeds helderder gaat schijnen.
Wij prijzen jullie om je inzet, liefde en betrokkenheid. We wensen jullie toe dat je vreugde en plezier zult ervaren op de avontuurlijke ontdekkingsreis die jullie aangaan met de nieuwe generatie kinderen. We hopen dat je compassie hebt met hen maar vooral ook met jezelf en je eigen vallen en opstaan op deze weg. Wij vertrouwen erop dat je fakkel brandende blijft en vele vonken doet overspringen op de fakkeldragers die na je komen. Maar wat je ook doet, of je nu vreugde ervaart of wanhoopt, compassie hebt of oordeelt, in vertrouwen open staat of bij de pakken neerzit, wij blijven je ondersteunen en bemoedigen. Je bent welkom, altijd.
Vragen en antwoorden
Na afloop van de channeling was er gelegenheid tot vragen stellen. Enkele van deze vragen en antwoorden worden hieronder weergegeven.
Wat kan ik doen voor mijn autistische dochter van 6 jaar?
Als eerste wil ik zeggen dat je ontzettend veel van je dochter houdt en dat deze liefde heel voelbaar is voor haar, en daarmee is eigenlijk het belangrijkste gezegd. Jouw liefde omhult haar als in een constante, onzichtbare omarming. Dat neemt niet de problemen weg, die zij ervaart, en die jij ervaart in relatie met haar, maar het is een enorm belangrijke voorwaarde om dingen te laten werken in jullie levens. Dus voel dat zelf eens, hoe integer en oprecht jouw liefde is: dat is het mooiste geschenk wat je een kind kunt geven.
Het is begrijpelijk dat je je soms vertwijfeld voelt, en wanhopig, maar er is aan de basis een diepe liefde die jullie verbindt. Als dingen niet gaan zoals je wilt of had gehoopt, dan ligt dat dus niet aan jou of aan haar. Er is iets wat zij in dit leven wil uitwerken, een speciale reden waarom ze dit probleem met zich meedraagt. Zij wil op een heel zuivere manier hier op aarde zijn. Ze draagt een heel pure en liefdevolle energie met zich mee, die veel mensen zal aanraken. Maar er is veel geduld nodig, van haarzelf en van jullie, om deze energie te laten landen op aarde. Zij heeft ervoor gekozen – dit is wat ingewikkeld om in woorden te zeggen – om een zuivere en hoge energie naar de aarde te brengen en daarin eveneens relatief onbeschermd te zijn. Dus haar energie is niet afgestemd op de structuren van de aarde en zij heeft dus een vertaler nodig, iemand die de vertaalslag maakt naar de aardse realiteit. Zij heeft gekozen voor deze onbeschermdheid en hooggevoeligheid omdat daardoor de oorspronkelijke kwaliteit van Licht die zij in zich heeft, intact blijft.
Je kunt dit ook zo zien, ik zeg dit even wat algemener. Als je een “normaal” kind hebt, normaal in de zin dat het zich makkelijker aanpast aan wereldse verwachtingen, dan zal dat kind eerder geneigd zijn om zichzelf te vergeten. Het zal eerder beïnvloed worden door de verwachtingen en normen van de maatschappij en zelfs de meest verlichte en gevoelige ouders kunnen dat vaak niet voorkomen. Een kind wat “behept” is met bepaalde problemen, zoals op het gebied van autisme, maakt die vertaalslag, die aanpassing niet zo makkelijk. Maar juist daardoor blijft er iets van de innerlijke dimensie van het kind bewaard, iets wat als het ware van geen wijken weet. De omgeving zal zich moeten aanpassen aan dit kind, in plaats van andersom. Deze situatie is vaak heel problematisch voor ouders, artsen of onderwijzenden. Maar in het probleem zit een verborgen schat. Het anders zijn van het kind daagt de omgeving uit nieuwe manieren van communiceren te vinden, niks vanzelfsprekend te vinden en werkelijk open te staan voor de innerlijke realiteit van het kind.
Wat er van jou gevraagd wordt in de relatie met je dochter is vooral vertrouwen te hebben in dit kind en te luisteren naar haar behoeften. En dat doe je heel goed! Je hebt een grote geestelijke ruimte tot je beschikking. Vertrouw er ook op dat dit kind haar levensweg zelf heeft gekozen, dat zij bepaalde mijlpalen in haar leven zelf al een beetje heeft uitgestippeld en dat ze jullie als ouders heeft gekozen, zodat jullie samen een weg kunnen banen om haar Licht op aarde te laten schijnen. Jullie doen dat heel goed.
Toevoeging Pamela: na afloop van deze ochtend heb ik een korte reading van dit meisje gedaan op basis van een foto. Daaruit bleek dat er aan haar autisme ook een vorige levenservaring ten grondslag ligt. Ik geef hieronder de reading letterlijk weer.
Ik zie boven haar hoofd veel lichtblauwe energie in de vorm van glinsterende schakels die in een rechtopstaande ovaal boven haar kruinchakra staan. Daarin zit een hoog vibrerende energie, die heeft te maken met diep inzicht in het leven en de psyche van de mens. Ze heeft voor mijn gevoel een keer op aarde geleefd en toen heel sterk een spirituele of heldervoelende ervaring gehad waarbij er heel veel kennis doorkwam. Ze wist toen heel veel en doorzag alles wat betreft de mensen om haar heen, ook de machtsverhoudingen en stiekeme spelletjes die mensen onderling speelden. Op een of andere manier kon ze die kennis daarna geen plaats geven. Ik krijg het gevoel dat ze toen ziek werd, dat ze zowel lichamelijk als psychisch onwel werd. Ze kon haar waarheid niet tot uitdrukking brengen, omdat haar naaste omgeving het niet kon “pakken”, ze snapten het niet. Dit gaf haar vele angsten, ze had het gevoel kennis te hebben waarmee je anderen kunt behoeden voor leed en onrecht en er tegelijk geen uiting aan te kunnen geven omdat je dan buitengesloten wordt.
Mijn indruk is dat ze dit dilemma niet heeft kunnen oplossen in dat leven, dat ze ten gronde is gegaan aan lichamelijke en psychische problemen, die voortkwamen uit het niet kunnen integreren van die hogere inzichten. Ze klapte dicht, dit had effect op de keel (zelfexpressie), het hart (verbinding met anderen), en de onderste drie chakra’s (je veilig en geborgen voelen). Nu hangt dit hogere weten (die blauwe schakels) boven haar hoofd, het is heel zuiver en mooi, en haar voornemen voor dit leven is dit nu wel te gaan integreren met haar lichamelijke en emotionele werkelijkheid op aarde. Ik voel ook sterk dat ze juist daarom bij jou is gekomen. Jij als moeder hebt ook iets van dat blauw (die kwaliteit van hoger inzicht) in je aura, dus er is een natuurlijke verbinding met haar, en tevens heb je ook rood in je aura bij de onderste chakra’s, wat er op wijst dat je kunt opkomen voor jouw waarheid, voor jezelf kunt staan (hoewel ik ook voel dat er pijn is geweest daarom). Ik heb het gevoel dat louter jouw aanwezigheid bij je dochter al helend is voor haar, dat is echt prachtig. Ze wil in dit leven graag gaan genezen, stapje voor stapje. Jullie zijn deel van de oplossing, niet van het probleem.
Mijn twee zoons zijn beiden hooggevoelig, maar op heel verschillende manieren en daarom hebben ze nogal veel strijd onderling. Dat vind ik heel moeilijk. Ik raak ook in een strijd met hen verwikkeld, terwijl ik zo sterk gesteld ben op vrede en harmonie. Hoe ga ik hiermee om?
Het is voor jou heel belangrijk om achter jezelf te staan en op te komen voor je eigen gevoel, en daarin duidelijker grenzen te stellen naar anderen. Jouw bewustzijn kan soms als vanzelf “omhoog gaan” en vooral vanuit de hogere chakra’s actief zijn. Vanuit je bovenste twee chakra’s kun je je gemakkelijk inleven in anderen, maar verlies je vaak het contact met je eigen centrum, zeg maar je buik, waarin je basisgevoel zetelt van:’dit wil ik wel en dit wil ik niet’. Dus het kind in jezelf raakt wel eens bekneld.
Je bent zelf erg gevoelig, en in jouw gevoeligheid zit een sterk medeleven, een uitreiken naar anderen. Dit is er vanuit een verlangen samen te zijn, je verbonden te voelen, maar daarin doe je jezelf tekort. Het is belangrijk hier een energieverschuiving aan te durven gaan in jezelf en ook emoties als boosheid en geen zin hebben serieus te nemen.
De strijd die je hebt met je kinderen en de onderlinge strijd is er niet voor niets! Dit daagt je uit om je grenzen te stellen en respect op te eisen voor jezelf. Dit is vaak een probleem voor ouders die zelf hooggevoelig zijn, die hun kinderen goed begrijpen en niet willen kwetsen. In de rol van ouder raken zij soms uit balans omdat zij hun eigen emoties gaan wegdrukken en hun eigen innerlijk kind uit het oog verliezen. Je mag jezelf dus krachtiger neerzetten in de relatie met je kinderen.
Eén van je kinderen is gevoelig op een manier zoals jij ook bent. De ander heeft een meer robuuste uitstraling, maar is ook gevoelig, alleen reageert hij het anders af. Deze kinderen zijn duidelijk met jou verbonden. Probeer hen ook eens te zien als volwassen engelen (zoals we net oefenden) en probeer te kijken wat zij je dan te vertellen hebben. Wees er in ieder geval van overtuigd dat die strijd jou iets te leren heeft, iets over een balans in je eigen energie. Dan zal je er makkelijker mee kunnen leven, er anders naar kunnen kijken.
Door zelfbewuster en assertiever te worden, zul jij beter leiding kunnen geven aan je kinderen. Juist door voor jezelf te kiezen, help je hen, want dan zullen zij een positief voorbeeld zien van hoe het is om zowel gevoelig als krachtig (zelfbewust) te zijn. Als jij dat weet te belichamen, help je hen meer dan door alles wat je zegt. Want dát is wat je dan gaat uitstralen, en dat pikken kinderen op, zeker gevoelige kinderen. Die luisteren minder naar woorden, maar voelen vooral wie je bent. Dus gun jezelf meer ruimte en je zal zien dat het je aarding ten goede komt en dat het meer volheid en echte harmonie in je leven brengt.
Hoe verwezenlijk ik mijn ideaal om kinderen te begeleiden? Ik voel een enthousiasme om met kinderen te werken maar tegelijk voel ik me geremd door angst en twijfel en doordat ik denk: wie zit er nou op mij te wachten? Telkens word ik daardoor “onderbroken” in de beweging om me naar buiten toe te manifesteren. Wat kan ik daaraan doen?
Toelichting Pamela: deze vraag werd in verschillende vorm meerdere keren gesteld. Ik heb de vraag hier in algemene zin samengevat en Maria achteraf gevraagd om een overkoepelend antwoord. Dat is wat hieronder volgt.
Er is een authentiek verlangen in jullie aanwezig, dat voortkomt uit een diepgevoelde inspiratie in je ziel. Het is belangrijk dat verlangen te koesteren en er rustig en liefdevol mee om te gaan. Naast enthousiasme, roept dit verlangen namelijk ook angsten wakker. Het legt een oude pijn bloot, die teruggaat op je jeugd en/of vorige levens, waarin je bent afgewezen om de specifieke kwaliteiten die je wilde delen met je omgeving. Die afwijzing (in vorige levenssituaties vaak uitmondend in gewelddadige vervolging) heeft een trauma achter gelaten in je ziel. Dit trauma zorgt nu voor een grote aarzeling en terughoudendheid in jullie bij het opnieuw manifesteren van je oorspronkelijk ziele-energie. Dit te begrijpen en te aanvaarden is een eerste, fundamentele stap naar heelwording in jezelf. Door ongeduldig te zijn en oordelen te hebben over je angsten en je twijfels, ontken je de pijn in jou die gezien wil worden.
Neem de tijd voor heling van het gekwetst innerlijke kind in je. Je enthousiasme is een goede richtingaanwijzer, maar het kan je ook onrustig maken, omdat je te snel over je innerlijke kwetsuren heen wilt komen. In feite draait het in dit hele proces niet om jouw manifestatie in de buitenwereld, maar om je innerlijke genezing. Het eerste en voornaamste doel van de ziel in het incarneren op aarde is altijd innerlijke zelfverwerkelijking. Liefde voor en acceptatie van jezelf ontwikkelen. Dat is het fundament van alle waarlijk creatieve, spirituele energie. Als dit fundament gelegd is, volgt de stroom naar buiten vanzelf.
Het feit dat je vanuit je hart wil gaan werken en zijn in de wereld, laat zien dat je tot in de kern wilt komen van wat zich nog verschuilt in je ziel aan angst en duisternis. Het verlangen je ziele-energie op aarde uit te drukken komt op je pad, op het moment dat je klaar bent voor een diep niveau van zelfheling. Doordat je je hartenergie wilt gaan uitdrukken op aarde, zal je je meer dan ooit gaan losmaken van je verleden, je opvoeding en relaties die je niet meer voeden. Contact maken met je ziele-inspiratie zet dus heel veel in beweging, en het kan daardoor lijken alsof je eerst een paar stappen terugzet, voordat je je spirituele energie in duidelijke materiële vorm neerzet. Je legt nieuw terrein braak door contact te maken met de diepste lagen in je ziel, en dat brengt vaak eerst veel onrust, verandering en zelfs chaos in je leven. Deze gang van zaken is precies zoals het “hoort te gaan”. Raak dus niet vertwijfeld als het manifesteren van je zieleverlangen met horten en stoten gaat. Het zijn deze horten en stoten die jou tot in ‘t diepst doen realiseren wie jij bent en wat je te geven hebt aan anderen.
In het doorleven van de oude angsten en pijn die je tegenkomt, in het aanzien en erkennen ervan, word je inlevingsvermogen groot en wijd. Je wordt steeds oordeellozer, je blik wordt mild en wijs – en net als je denkt, okay ik snap het, het gaat alleen maar om mijn zelfheling en niet om die van anderen, juist dan komen ze: de mensen en de mogelijkheden die jouw verlangens op het gebied van werk helpen omzetten in concrete materiële vorm. Op dat moment ben je gereed, en zal de uiterlijke manifestatie relatief gemakkelijk gaan. Je kunt dit moment versnellen door helemaal ja te zeggen tegen je angsten en twijfels en deze bij de hand te nemen als bange kinderen die bij jou om hulp mogen aankloppen.
24 januari 2008, © Pamela Kribbe 2008
www.pamela-kribbe.nl