Volgens de legende was er op een dag een grote brand in het bos. Alle dieren vluchtten in doodsangst, want het was een vreselijke brand.
Plotseling zag de jaguar een kolibrie over zijn hoofd passeren, maar dan in de tegenovergestelde richting. Hij vloog naar het vuur toe! Wat er ook gebeurde, de kolibrie wilde niet stoppen.
Meteen daarna zag hij hem weer passeren, deze keer in dezelfde richting als hoe de jaguar liep. Hij kon dit komen en gaan herhaaldelijk observeren, tot hij besloot het de vogel te vragen, want het leek een zeer bizar gedrag.
‘Wat doe je, kolibrie?’ vroeg hij hem.
‘Ik ga naar het meer – antwoordde hij – ik drink water met mijn snavel en gooi het op het vuur om het te doven.’
De jaguar lachte. ‘Ben je gek? Denk je nou echt dat je het in je eentje met je kleine snaveltje kunt blussen?’
‘Nee,’ – antwoordde de kolibrie – ‘ik weet dat ik dat niet kan. Maar dat bos is mijn thuis. Zij voedt mij, ze biedt onderdak aan mij en mijn gezin, en daar ben ik haar dankbaar voor. En ik help haar groeien door haar bloemen te bestuiven. Ik ben een deel van haar en zij is een deel van mij. Ik weet dat ik het vuur niet kan uitdoven, maar ik moet mijn deel doen.’
Op dat moment waren de bosgeesten die naar de kolibrie luisterden ontroerd door het vogeltje en zijn toewijding aan het bos. En op wonderbaarlijke wijze zonden ze een hevige stortbui, die een einde maakte aan het vuur.
De Indiaanse grootmoeders vertelden dit verhaal aan hun kleinkinderen en concludeerden:
“Wil je wonderen in je leven aantrekken?”
“Doe jouw deel!”
2 reacties. Reactie plaatsen
Hi, weet jij de bron van bovenstaand prachtig verhaal? Wil je wonderen in je leven? Doe jouw deel! Alvast grote dank en fijne dag met een warme groet, Monique Steenvoorden
Hi Monique, dank voor je reactie en… de Indiaanse grootmoeders?