‘Aan het eind van deze eindeloze reis zullen we onszelf weer aan het begin vinden en voor het eerst, die plaats kennen.’
C.M.L. MacGregor
2013. Het begin van de Nieuwe Tijd. En een nieuw jaar. Een jubileumjaar. Want het is alweer 5 jaar geleden dat ik met mijn praktijk ben gestart. Eerst naast mijn werkzaamheden als senior communicatieadviseur bij een ministerie. En vanaf 1 november 2008 helemaal officieel. Helemaal zelfstandig en op eigen benen. Doodeng! Het begin van een bijzondere reis. Een reis terug naar mezelf.
Vandaag sprak ik een dierbare vriendin de mijn transformatie vanaf het begin en van dichtbij heeft meegemaakt. Het gesprek kwam op het moment van mijn ‘ontwaken’. In november 2006, een paar maanden voor mijn 40e verjaardag. Voor alle duidelijkheid: a.s. zaterdag vier ik mijn 46e – het kan dus erg snel gaan.
Het begon met de vraag van mijn toenmalige werkgever om mijn opleidingswensen. ‘Alweer een communicatieopleiding,’ was mijn gedachte toen ik door de catalogus bladerde, ‘dat weet ik inmiddels wel…’ Tot mijn oog viel op de cursus ‘Stressmanagement – voor een betere balans tussen werk en privé’. ‘Dat is ‘m!’, dacht ik, ‘daar word ik blij van!’.
Want op dat moment werkte ik 36 uur in 4 dagen en met 3 opgroeiende kinderen, een hond, een kat, een huishouden en een partner, hield ik erg weinig (lees: geen) tijd over voor mezelf. Want ja, ik moest toch door, ik moest toch werken en de was doen en de boodschappen en de sociale contacten, en.., en.., en..! Misschien herken je het wel.
Dus voor mij kwam deze cursus uit de Hemel vallen… Letterlijk, want na het eerste weekend in een heerlijk, luxe conferentieoord ergens in de bossen, was alles anders. Werd ik me bewust dat ik heel veel tijd en energie investeerde in van alles om me heen, behalve in mezelf. Dat ik mezelf volledig wegcijferde om alle ballen maar in de lucht te houden. Zo zeer zelfs dat als je me op dat moment had gevraagd: ‘maar wat wil jij nou eigenlijk?’, ik daar waarschijnlijk geen antwoord op had kunnen geven. En werd ik me bewust dat ik bol stond van de stress! Wat een ontwaken…
En het begin van een boeiend pad. Een pad dat korte tijd later via de workshop ‘Communiceren met Dieren’ in één klap mijn bewustzijn opende voor de andere werkelijkheid, de Lichtwereld, de wereld van energie en bewustzijn. Want vergis je niet, tot die tijd was spiritualiteit, zweverig en erg ver van mijn bed, hingen Engelen in de kerstboom en gebruikte ik een Gids om een tv programma op te zoeken. Punt. Ok, ik had altijd wel een sterke intuïtie, maar dat heeft toch iedereen?
Ik zat zo strak in mijn programmering en in mijn ratio dat mijn ontwaken niet bepaald zachtzinnig ging. In één keer gingen alle kanalen open. Zo radicaal, zo heftig en zo intens dat ik er niet omheen kon. Stress! Toen ik deze lieve vriendin destijds vertelde wat me allemaal overkwam, was haar wat droge commentaar: ‘het zal me niet verbazen als jij over 2 jaar heel wat anders doet’ :-).
Affijn, binnen twee jaar had ik een compleet ander leven, liet ik alle (financiële) zekerheden varen en ging ik doen wat mijn Hart me ingaf. Dat dit de bedoeling was, bleek vrijwel onmiddellijk, want nog geen maand na mijn ontslag, wonnen we een aardig bedrag. Een bedrag waar we zeker twee jaar mee door konden. Er werd echt voor me gezorgd…
Nu, bijna 7 jaar later, ben ik een totaal ander mens en ziet mijn wereld er totaal anders uit. Heb ik geïnvesteerd in mezelf en mijn praktijk en aan den lijve ondervonden hoe de wereld om je heen transformeert als je stress uitbant en jezelf op de eerste plaats zet. Ondanks de buitenwereld. Het was even wennen.
Toen we dit vandaag bespraken, kwam er van alles samen… Zoals een boek dat een paar weken geleden op mijn pad kwam: Bewustzijn als Medicijn van Gil Edwards. Eén groot feest van herkenning… een boek waarin zo’n beetje alles wat ik de afgelopen periode heb geïntegreerd in mijn praktijk samenkwam. Van Germaanse Geneeskunde, sjamanisme en soul retrieval tot Ho’oponopono, de dramadriehoek en… stress!
Tijdens het lezen, werd ik me namelijk bewust van diepere bewustzijnslagen van mijn lichaam die nog stress vasthielden. Lagen waar ik de afgelopen paar maanden last van had, maar (nog) niet kon doorgronden. Ik kon mijn vinger er niet op leggen. Tot ik er afgelopen weekend over las en de stukjes op hun plek vielen. Er van alles weer ging stromen.
Weer die stress! Waar het allemaal mee begon… wat een gewaarwording… de cirkel is weer rond… Zie je ineens waar je staat na het besluit een eind te maken aan de stress in je leven. Heel benieuwd naar 2020 ;-).
En zo dankbaar dat ik dit ‘werk’ al bijna 5 jaar mag doen.
Van Hart tot Hart,
Germaine Domatilia
Reacties
26 februari 2013 16:33 Lieve Germaine,
Wow, wat een verhaal en mooi waar het jou nu gebracht heeft.
Blij dat ik jou ontmoet heb en nog regelmatig terugluister naar mijn sessie met jou!
Ik had jou al een keer verteld dat ik het liedje van Marco B op de radio hoorde. Over de tekst nadacht en ‘s middags voor het eerst op jouw mooie site terecht kwam en die tekst weer tegenkwam. En nu zet jij mij weer tot nadenken!! Dank je!
Ik wens jou alvast een happy 46 ste Bitrhday en een fantastisch mooi, liefdevol en magic levensjaar naar jouw volgende Birthday!
Dikke kuss
26 februari 2013 16:34 Prachtige brief!
26 februari 2013 16:34 fijn om je prachtige verhaal te lezen, Germaine!
Bewustzijn als Medicijn klinkt ook als een goed boek; hoop het na de verhuizing tegen te komen 🙂
veel liefs!
26 februari 2013 16:36 Hi Germaine,
Bedankt voor je inspirerende nieuwsbrief en gefeliciteerd met je verjaardag :-)!
Liefs en tot ziens,
26 februari 2013 16:36 KUS!
26 februari 2013 16:37 Wat een mooi verhaal Germaine! En natuurlijk als eerste: nog van harte!
Ik moet altijd zo lachen als ik je verhaal hoor, omdat het zo herkenbaar is. Ook communicatieadviseur, ook bijna 40, ook op een kruispunt en ook heel zichtbaar voor ogen wat die weg zou moeten zijn. Maar wat een onzekerheden…en verlangen tegelijk! Ik heb in een doorgave zelfs al een ‘werknaam’ gekregen! Hoe concreet mag je het krijgen. Maar er wordt ook gezegd dat ik dit leven mag gebruiken om in het reine te komen met het verleden en in dit leven mijn zienerskwaliteiten (weer) mag verkennen. Niet te snel dus!
Ik vind het zo mooi om te lezen dat je na het kiezen van deze weg, alles zo op zijn plek valt. zeker ook die loterij winnen. Geweldig toch! Wederom: hoe concreet mag je het krijgen dat je weet dat je in de goede richting gaat!
Afgelopen sessie heb ik me ook heerlijk vermaakt om je nuchterheid. Niet te moeilijk doen, vertrouwen op jezelf en je waarnemingen: gewoon doen. Leuk!
Voor jou ook een fijne vakantie (heeft Den Haag die nu ook?) en veel liefde! x
26 februari 2013 16:38 Lieve Germain,
Ik wil even zeggen dat ik heel graag jouw nieuwsbrieven lees en ook de nieuwsbrief van februari is zo hartverwarmend en oprecht. Je blijft mij inspireren!
Dank je wel voor alles en voor de mooie woorden en het delen van jouw groei! En o, ja nog van harte gefeliciteerd!!!
Lieve groet,
WAT ZOU JIJ DOEN…
Als er nooit meer een morgen zou zijn,
En de zon viel in slaap met de maan,
Heb je enig idee wat het met je zou doen,
Als je nog maar een dag zou bestaan.
Zou je hart zich weer vullen met vuur,
Van de eeuwige schaamte bevrijd,
Keek je niet meer benauwd naar de klok aan de muur,
Kwam je los uit de greep van de tijd.
Zouden zorgen niet langer je leven bepalen,
En had je voor angst geen ontzag,
Was je held of heldin van je eigen verhalen,
Al was het dan maar voor een dag.
Zou de toekomst niet langer je denken beheersen,
En leefde je voor het moment,
Met een luisterend oor voor het kind in jezelf,
Zou je eindelijk weer zijn wie je bent.
We verbannen de dromen naar morgen en later,
Maar doet het je stiekem geen pijn,
Dat je dan pas zou doen wat je altijd al wou,
Als er nooit meer een morgen zou zijn…
Marco Borsato, De Bestemming
Dit nummer, ironisch genoeg afkomstig van de cd De Bestemming, werd tijdens deze cursus gedraaid. Vaak heeft het me teruggebracht in het hier en nu. Misschien jou ook, want, wat zou jij doen…?
INSPIRATIE
‘The greatest prison that people live in, is the fear of what other people think.’
~ David Icke, THRIVE ~
