Ancient lovers never forget
the echo of each others hearts.
An ocean of lifetimes may pass, but still,
in the end – your heart will guide you home…
Tweelingen… de laatste tijd kom ik ze overal tegen… in sessies in de vorm van de verloren tweelinghelft en vragen over tweelingzielen. Lang voor die tijd al in mijn beide ouders en twee jongste dochters, die allemaal het sterrenbeeld Tweeling hebben. En in mezelf, want hoewel ik als eenling geboren ben, weet ik dat ik deze zielereis als tweeling begon.
Eind 2011 schreef ik over deze ervaring, een veld dat momenteel zo actueel is dat het dit opnieuw gezien wil worden. Daarom hieronder de tekst over deze magische ontmoeting… Een Magisch Yin & Yang…
Yin-Yang, een oeroud symbool. Maar in goud en zilver, het mannelijke en het vrouwelijke, verenigd in een cirkel, zonder begin, zonder einde. Het mannelijke met een kern van het vrouwelijke, het vrouwelijke met een kern van het mannelijke. Eeuwig verbonden in een nimmer aflatende beweging. Dansend, het vrouwelijk gedragen door het mannelijke, het mannelijke geïnspireerd door het vrouwelijke. Zacht, kwetsbaar, intuïtief, versus hard, beschermend, doelgericht. Wat een prachtig beeld van deze energieën. Een beeld dat onlangs tot me kwam.
Tijdens een oefening ongeveer een maand eerder, werkten we met het geboren laten worden van het Christuskind in onszelf. Het kind, een baby, mocht naar voren komen, opnieuw geboren worden, er weer zijn. Echter tot mijn verbazing merkte ik dat ‘mijn’ Christuskind helemaal niet geboren wilde worden. Het was boos, nukkig, nors. ‘Wat is er aan de hand?’, vroeg ik verbaasd. ‘Ik wil niet’, zei het, ‘ik ben niet compleet’. ‘Niet compleet?’, vroeg ik, ‘wat bedoel je?’.
Dit kind, een dierbaar deel van mij, toonde mij het volgende: het was niet alleen geweest op haar reis naar aarde. Ze was deel van een tweeling. De vrouwelijke helft van een tweeling. De mannelijke helft was in al zijn wijsheid, ergens in de prille zwangerschap ‘afgehaakt’. Had zijn energie teruggetrokken, het vruchtje was opgegaan in de baarmoeder.
En ik? Ik was boos! Teleurgesteld! Dit hadden we toch niet afgesproken! We zouden samen deze zielereis maken! Samen incarneren! En nu liet hij me in de steek… Net als daarna ook andere mannen in mijn leven, te beginnen met een vader die er niet was bij mijn geboorte, een broer, waar ik niet van op aan kon, een oom die mijn kleine lichaampje misbruikte en een partner die er in het gevoel niet werkelijk voor me kon zijn…
Dit allereerste ‘verraad’ werd tot diep in mijn wezen gevoeld, niet begrepen en deed intens veel pijn. Boosheid, onmacht en frustratie, verdriet en minachting… ‘Dan doe ik het wel alleen! Ik laat me er niet onder krijgen!’, was haar reactie. Strijdbaar, onbewust. Want daarmee onbewust strijdend tegen het mannelijke in zichzelf. Voorbijgaand aan de kwaliteiten die erin verborgen lagen: de focus, het doelgerichte, de bescherming.
Ik ontfermde me over deze boze maar ook intens verdrietig en eenzame baby. Nam haar bij me en troostte haar. Reizen in de geest kent geen beperkingen, alles is mogelijk. Ik vroeg haar broertje weer bij haar te komen. En ze werd blij, intens blij! Samen lagen ze de baarmoeder. Gekoesterd, gedragen… Samen, apart en toch een. Verbonden, geborgen, veilig, Heel.
Toen hij vertrok liet hij een leegte achter in haar hart en vice versa. Een leegte die zich vulde met verdriet, angst. Angst om werkelijk op een diep niveau te verbinden met het mannelijke, en dus met mannen. Een onbestendig en onveilig gevoel om in volledige overgave te zijn. Zij aan het mannelijke, hij aan het vrouwelijke. Op zielsniveau wetend dat dit nodig was, dat ze hadden gekozen te ervaren in dit leven. Om de weg weer terug te vinden naar elkaar, opnieuw te verbinden. Daar, in het werkelijke Leven…
Daar waar ze onbewust altijd al verbonden waren en dat ook altijd zullen zijn. De intens diepe en donkere leegte werd opgevuld. Volledig opgevuld met de liefde die er altijd al was, er ook altijd zal zijn. De liefde die er weer volledig mocht zijn…
Het beeld van de baby’s, foetussen in de baarmoeder ging over in het oeroude Yin-Yang symbool. In goud en zilver. Het transparant mannelijke en het transparant vrouwelijke, Hemel en Aarde, Zon en Maan, de Hemel in de Aarde, De Zon in de Maan, en andersom. Alleen en Al-Een, eeuwig en onlosmakelijk verbonden, eeuwig in beweging.
Het mag weer gaan stromen, ze mogen er weer zijn. Beide heet ik ze welkom…. in diepe Dankbaarheid.
De volgende ochtend bracht een lieve cliënte een geschenkje voor me mee. Ze wilde het me eigenlijk een paar weken later geven, maar haar gevoel had gezegd: ‘Nee, nu, niet over een paar weken!’ En zij had geluisterd. Het was een Engel, een mooie Engel van aardewerk… met voor haar hart…, in haar armen… twee baby’s…
Een paar weken eerder gaf ik mijn tweelingbroer een kaart… Een kaart met daarop een symbool: Yin & Yang… hoe Magisch…
Van hart tot hart,
Germaine Domatilia, oktober 2011
Als je merkt dat het lezen van deze tekst iets in je aanraakt, is de kans groot dat ook jij een dergelijke ervaring hebt gehad. Een waar we ons meestal niet van bewust zijn, want je moeder hoeft er helemaal niets van gemerkt te hebben. Maar 1 op de 10 zwangerschappen begint als een twee- of meerling…
Alleengeboren tweelingen hebben vaak te kampen met gevoelens van eenzaamheid, schuld en een onvervulbaar verlangen naar eenheid. De onbewuste ervaring van het verlies van de andere tweelinghelft vormt vaak een trauma waardoor je je draai in het leven niet goed kan vinden. Je mist iets en je weet niet wat; je bent voortdurend onrustig, ontevreden en op zoek. Je kunt niet goed aarden, je bent niet goed geïncarneerd.
Wanneer een verloren tweelinghelft zich aandient in een sessie en dit liefdevol geheeld mag worden, vallen er vaak heel veel puzzelstukjes op z’n plek. Het kan ongelofelijk veel doen in je aarding en het werkelijk ‘hier willen zijn’. Het zijn diepe velden die naar je je kunt voorstellen een behoorlijke lading in zich dragen en die alleen aangeraakt kunnen worden als het veilig genoeg is. Ook hangt dit veld samen met ervaringen uit het oude Atlantis van waaruit we veelal een overtuiging hebben meegenomen dat het niet veilig is om in je Licht en in je Lichtkracht te staan…
In mijn gevoel is het grote ontwaken begonnen en mogen we ons steeds sneller vrijmaken van dit soort krachtige beperkingen die we onbewust met ons meedragen. Vandaar dat in ieder geval de komende cirkels in het teken staan van dit fenomeen in de breedste zin van het woord. Dus in het teken van het diepe gronden, het opnieuw volmondig ‘ja’ zeggen tegen het leven en je werkelijk met het leven verbinden…
We worden daarin liefdevol begeleid en bijgestaan door de energieen van Jeshua en Maria Magdalena, de Maagd Maria en Quan Yin en al het andere dat daarin gezien wil worden. Voel je welkom…
Namaste,
Germaine Domatilia
AGENDA
CIRKELS
Healing & Meditatiecirkel
Wekelijks op woensdagavond van 19.30-21.30 uur
WORKSHOPS
Healing & Meditatiecirkel
vrijdag 14 november a.s. van 10-16 uur
Omgaan met (hoog-)gevoeligheid
zaterdag 22 november a.s. van 10-16 uur
Communiceren met Dieren
zaterdag 29 november a.s. van 10-16 uur
Communiceren met Dieren voor kids
woensdag 26 november a.s. van 14-17 uur
Introductie workshop Mediumschap & Trancehealing
Maandag 15/12/14 & maandag 12/01/15 van 19.30 – 21.30 uur
CURSUSSEN
Mediumschap & Trance-healing deel I
start zaterdag 17 januari 2015 3 dagen van 10-16.30 uur
Mediumschap & Trance-healing deel II
start zaterdag 13 december a.s. 3 dagen van 10-16.30 uur
Mediumschap Intensive
weektraining in Noord-Frankrijk van zondag 18 tot vrijdag 23 oktober 2015 :-)))
Individuele inwijdingen in de Munay-Ki en de Nusta Karpay – op afspraak
Informatie & inschrijven
www.germainedomatilia.nl
germaine.domatilia@planet.nl
XMpn2471341
Lost Twin Syndrome
Als je merkt dat het lezen van de tekst iets in je aanraakt, is de kans groot dat ook jij een dergelijke ervaring hebt gehad. Voel je welkom in de cirkel of in een persoonlijke sessie om te kijken wat er voor jou naar het bewustzijn mag komen…
Ik ont-moet je graag…
Boekentip: Het drama in de moederschoot
Eenzaamheid, onverklaarbare schuldgevoelens en een onvervulbaar verlangen naar eenheid kunnen er het teken van zijn dat je deel uitmaakte van een twee- of meerling die tijdens de zwangerschap overleed…
INSPIRATIE
Uit de Leegte is het daar, een diep gevoel van verbinding.
Samen ontdekken, samen plezier.
Klein, kwetsbaar en toch zo enorm sterk.
Eén doel.
Onze paden gescheiden.
Onbewust mijn leven niet ten volle durven leven.
De herinnering aan ons doel.
De koers weer gevonden.
De onmacht toont zich sterker dan ooit.
Een ontbrekende kracht.
Terug gevonden in de Leegte.
Even verdrietig om dat wat ooit was, en nooit is geweest.
Nu de verbinding; de kracht om te kiezen.
Ja te zeggen tegen het Leven.
Ja te zeggen tegen het pure Licht.
~ een dierbare cliente ~
Reacties op dit bericht o.a. overgenomen van mijn blog…
11 oktober 2011 21:49 Prachtig prachtig de woorden die onlosmakelijk verbonden zijn met dat wat er in de kern aanwezig is en altijd zal zijn. In dit aardse leven liggen daarin de lessen verscholen. Toeval bestaat niet.
12 oktober 2011 16:00 Lieve Germaine,
Zo mooi en herkenbaar.
Heelheid
12 oktober 2011 22:27 prachtig germaine, dit verhaal raakt me enorm. Dit lijkt op wat er tijdens mijn zwangerschap van mijn tweeling is gebeurd (het deel van halverwege de zielereis afhaken en terug gaan) Mijn ene dochter is in de 35ste week overleden. de boodschap die bij mijn moeder is achtergelaten was dat haar reis niet zo noodzakelijk als de reis van haar zusje.
warme groet
18 januari 2012 19:31 Na het lezen van jouw blog Een Magisch Yin en Yang, neem ik je (als je even hebt) graag mee in de spinsels die zich lieten zien.Het eerste wat bij me opkwam was een stuk uit een individuele sessie die ik vorig jaar bij je gehad heb. Ik kreeg een foetus, die voelde als m’n broertje, daar kon ik op dat moment niets mee, ‘een broertje, hoezo?’ Al heel snel diende zich toen een ander geboorte stuk aan waarop ik een mooie healing ontving.
Nu ik Een Magisch Yin en Yang las flitste door m’n hoofd; ‘dat eerste gevoel was waar, het was m’n broertje’.Als ik dan vervolgens reflecteer op hoe ik tegenover mannen sta in dit leven valt één en ander op zijn plek. Mannen zijn leuk voor oppervlakkig contact.
Maar wanneer ze pogen contact te maken met mijn Zijn, stuiten ze op een onneembare vesting. Wat er dus op neer komt dat ik mezelf contact met en overgave aan, het mannelijke deel in mezelf niet toe sta. Daar zit angst op.
Toen ik nog niet zo lang geleden bij je was voor een tweede individuele sessie kwam een heel mooi Atlantis stuk voorbij, waarin het mannelijke en vrouwelijke deel in mij verenigd zijn. Jij gaf toen aan het einde van de sessie al aan, dat ik maar moest kijken wat er verder nog zou komen omdat dit stuk heel diep zat en misschien nog niet helemaal klaar was. Zo waar….
Bijzonder is dat ik sinds die laatste sessie wel word uitgedaagd in dit stuk. Mijn eerste cliënt, die zich enige tijd geleden aandiende, is een man. Die vervolgens in de war raakte van de liefde die hij ervoer in het contact met ‘mij’. Wat van mij vroeg, met respect aan hem de herkomst van zijn verwarring uit te leggen (na een eerst wat paniekerige reactie van binnen bood de lichtwereld me de handvatten). Voor het omgaan met gevoel van mannen had ik in het verleden een iets andere, en als ik er op terug kijk, weinig respect volle aanpak; verdwijnen zonder uitleg.Als ik echt een broertje heb, heb ik dan in dit leven het gedrag dat ik hem verwijt gekopieerd; verdwijnen zonder uitleg? Maar nog steeds is daar die angst, is het angst voor de pijn die ik waarschijnlijk gevoeld heb toen ik hier alleen kwam?
Zoals jij het beschrijft in je stuk ;”angst om werkelijk op een diep niveau te verbinden met het mannelijke, en dus met mannen. Een onbestendig en onveilig gevoel om in volledige overgave te zijn.”
Dat is waar het over gaat!!Germaine, dank voor jouw verhaal. Ik ga dit stuk eens rustig verder invoelen en de boeken tip lezen.
18 februari 2012 18:35 Hé hallo Germaine,
Dank voor je berichtje van vorige week, ik stuur je nog even een Yin en Yang update. De lichtwereld en het boek van Austermann zijn me van grote dienst geweest de afgelopen week. Zoals een gewond dier doet, heb ik me even terug getrokken en m’n wonden gelikt. Een mooi proces heeft zich voltrokken waarvan hierna een soort “verslag”:
**
Uit de Leegte is het daar, een diep gevoel van verbinding.
Samen ontdekken, samen plezier.
Klein, kwetsbaar en toch zo enorm sterk.
Eén doel.
Onze paden gescheiden.
Onbewust mijn leven niet ten volle durven leven.
De herinnering aan ons doel.
De koers weer gevonden.
De onmacht toont zich sterker dan ooit.
Een ontbrekende kracht.
Terug gevonden in de Leegte.
Even verdrietig om dat wat ooit was, en nooit is geweest.
Nu de verbinding; de kracht om te kiezen.
Ja te zeggen tegen het Leven.
Ja te zeggen tegen het pure Licht.
*
Elk woord zou verder afbreuk doen aan dat wat het is.
Germaine nogmaals heel veel DANK en tot snel, anoniem
Waar ben je?
Ik zoek je overal
in het leven, in de dood
Niets kan de leegte vullen in mij,
die je achterliet,
toen je bent gegaan
naar het Licht
Ik wilde zo graag met je mee
maar het lukte niet
wat ik ook deed, ik bleef hier leven
en jij was daar, gescheiden van alles
het Leven en het Licht
waren met jouw dood
van de aarde weggegaan.
Wat een geluk wanneer je je verloren tweelinghelft weer herinnert en ervaart. Alles valt op z’n plek. De puzzel gelegd. De onverklaarbare gaten gevuld en de onverdraaglijke leegte komt thuis bij de oorsprong. Het besef dat je je reis naar de aarde samen bent gestart en dat je alleen achtergebleven bent geeft diepe rust en eenheid.
Eén op de 10 zwangerschappen start als een twee of meerling. De meeste twee of meerling zwangerschappen eindigen voor de derde maand en gaan ongemerkt voorbij. In de wetenschap wordt nog weinig aandacht besteed aan de gevolgen van dit fenomeen voor de levende tweelinghelft, die alleen geboren wordt. Het boek ‘Drama in de moederschoot’ beschrijft welke impact het voor een mens heeft om als foetus je tweelinghelft te verliezen in de baarmoeder. De zoektocht naar eenheid en de onverklaarbare gevoelens van eenzaamheid, schuldgevoelens, angsten worden levendig verwoord.
Deze woorden kunnen iets wakker maken in jezelf, herinnering, herkenning.
Zo heeft dit thema bij mij geresoneerd als een diepere onbewuste stroom, die niet tot rust gebracht kon worden door wie of wat dan ook. Germaine Domatillia, soulsister en collega, gaf mij de aanzet en het cadeau dit te herinneren. Mijn zoektocht viel door deze informatie op z’n plek en een diepe rust is hiervoor in de plaats gekomen.
Elles van Paassen, oktober 2014
