The Earth will be safe when we feel safe in ourselves.
~ Thich Nhat Hanh ~
Aan de vooravond van 4 en 5 mei, een periode waarin we nota bene door de overheid worden opgeroepen om 75 jaar vrijheid te vieren, zien we ons geconfronteerd met de grootste beperking van onze vrijheid ooit.
Een beperking die als het aan de autoriteiten ligt nog wel even voortduurt, althans die boodschap wordt continu afgegeven in de media in de ‘anderhalve meter samenleving’ en ‘het nieuwe normaal’.
Als je stevig geankerd bent in de 3D wereld, denkt dat wat de media zegt waar is en gelooft dat de overheid het beste met je voor heeft, dan kan dit een bijzonder verwarrende en angstige tijd zijn. Gelukkig zijn er ook ontwaakte zielen en ontwaken er steeds meer mensen tot wat er in de 3D werkelijkheid gaande is.
Van de week werd ik geleid naar een mooi en treffend artikel hierover van Boele Ytsma gedeeld door Hilde Heijn getiteld ‘Corona legt de vinger op de zere plek’. Hij stelt dat het coronavirus ons een spiegel voorhoudt en voor een keuze stelt. De spiegels: 1) onze angst voor lijden en de dood 2) onze obsessie met controle en gebrek aan vertrouwen en 3) de diepe vervreemding die de maatschappij kil en koud maakt.
En de keuze die dit ons biedt: blijven we op de vlucht voor onze angst, blijven we redding verwachten door nog meer controle en geloven we echt dat verdere vervreemding (de 1½ meter) ons als mens en samenleving sterker en gezonder maakt?
Ik denk het eerlijk gezegd niet. Integendeel zelfs. Net als Boele en Hilde geloof ik dat de oplossing aan de andere kant ligt: bij onszelf om precies te zijn en in een ander perspectief. Een andere manier om naar dat wat er gebeurt te kijken en ermee om te gaan. En een andere weg, de vrouwelijke, de weg naar binnen.
Wanneer ik deze 3D spiegels vertaal en bekijk vanuit een ander perspectief, dan kom ik uit op een aantal zaken die toevalligerwijs, onlangs de revue passeerden: 1) wat als de angst voor de dood niet zou bestaan, 2) gronding, ofwel je veilig en geborgen voelen op de Aarde en in je lichaam en 3) de verbinding, het toverwoord voor (gevoelige) mensen.
Wanneer we ons perspectief verleggen van buiten naar binnen en niet meer vechten tegen wat de buitenwereld ons toont, maar durven voelen wat deze spiegels in ons aanraken dan gebeurt er iets wonderlijks. Dan realiseer je je dat wat we om ons heen zien een collectieve droom is, waar we collectief uit mogen ontwaken. We mogen angst transformeren naar liefde, controle naar vertrouwen en vervreemding naar verbinding, 180 graden anders, ook daar schreef ik een aantal jaar geleden al over.
Geef je dit als opdracht mee voor een maatschappij, met andere woorden leg je de oplossing buiten jezelf, dan voel je je waarschijnlijk klein, nietig, machteloos en zonder betekenis en vraag je je af: ‘Wat kan ik hierin betekenen?’.
Wanneer je je echter bewust wordt van de aard van deze realiteit, weet dat alles energie is en je jouw Goddelijke natuur her-innert, dan weet je dat jij hier alles in kunt betekenen. Dan weet je dat de angst om je heen, jouw eigen angst weerspiegelt, de zucht naar controle, jouw eigen behoefte om te willen controleren en de vervreemding, de vervreemding met jouw eigen binnenwereld, met wat jij ten diepste bent. Dan weet je dat jouw gedachten – bewust en onbewust – jouw werkelijkheid creëren. Dan weet je dat als jij de volledige verantwoordelijkheid neemt voor jouw leven en dat wat je bewust en onbewust hebt gecreëerd, dat je ook, bewust dit keer, iets heel anders kunt creëren.
Dan weet je dat je de wereld niet verandert door om je heen te slaan, naar een ander te wijzen, of naar een ander te kijken voor een oplossing. Maar juist door naar binnen te keren en te voelen wat deze situatie jou te vertellen heeft. Dan weet je dat je door de angst te durven voelen die je Hart gevangenhoudt, de onmacht te durven voelen die je klein en machteloos maakt en de pijn te durven voelen die ervoor zorgt dat je lichaam geen veilige plek is, je jezelf daarvan vrij kan maken…
Door te her-inneren dat alles energie is, kunnen we collectief de Taal van het Universum, de Taal van Liefde weer leren verstaan, weer her-inneren. Het Universum dat ons (net zoals de zichtbare en tastbare wereld ons dwingt om binnen te blijven), op haar beurt uitnodigt om naar binnen te keren en ons te herinneren wie en wat we werkelijk zijn.
Er is blijkbaar zo’n extreme situatie nodig om ons te laten ontwaken tot wat er werkelijk gaande is en hoe wij dit kunnen oplossen: niet buiten onszelf maar van binnen.
Einstein zei het al: ‘Je kunt een probleem niet oplossen met hetzelfde bewustzijn als waarmee je het hebt gecreëerd’. Daar is een ander bewustzijn, een ander perspectief voor nodig en dat andere perspectief is waartoe we collectief worden uitgenodigd. Het perspectief dat de perfectie kan zien, ook in de imperfectie.
De stap van slachtoffer van omstandigheden naar schepper van je eigen realiteit is er waarschijnlijk één die voor veel mensen te groot is. Helemaal als je stevig geankerd bent in 3D, in je ratio en in je hoofd en je geen of maar moeilijk contact kunt maken met je gevoel, je hart, omdat dat wordt omhuld door ego en sluiers van angst. Dan vindt het creëren van je eigen werkelijkheid waarschijnlijk niet zoveel gehoor.
Gelijk en ongelijk zijn dan van belang en het ego voelt zich als gevolg van de onzekerheid, onveiligheid en een portie cognitieve dissonantie aangevallen, graaft zich nog dieper in en verzandt in ‘voor’ en ‘tegen’, ‘ja’ en ‘nee’ en in discussie. Vaak ook in boosheid waarin niet werkelijk naar elkaar wordt geluisterd. Omdat de angst en onzekerheid eenvoudigweg te groot zijn.
Hiertegen strijden heeft in mijn ogen niet zoveel zin, dat zorgt voor patstelling en verharding. En, zoals de Boeddha het zo mooi zegt: ‘Ieder mens heeft recht op zijn eigen lijden’ en op hun eigen tijd zullen ook zij wakker worden. Zich losmaken van de angst, zich bewust worden van en durven openen naar wat er werkelijk gaande is. Tot die tijd worden in hen zaadjes geplant en ook dat is belangrijk. Door je eigen waarheid te spreken, plant je zaden van bewustzijn om je heen. Ga er alleen niet op wachten tot ze uitkomen.
Maar wat dan wel? Voor jezelf? Voor de wereld? Er zijn zoveel mensen die moeten toch ook allemaal mee? Nou, ja en nee. Dat wat voor jou goed en waar voelt, hoeft dat niet voor een ander ook te zijn, immers je kent het pad van een ander niet, je weet niet wat een ander hier wil ervaren, dus wie ben ik om daar een oordeel over te hebben?
Waar halen wij de arrogantie vandaan het beter te denken te weten dan het Universum? Die oneindige intelligentie die ervoor zorgt dat al die planeten tot in perfectie in een baan om de zon draaien? Om maar wat te noemen. Die intelligentie die Universa en Multiversa schept? Diezelfde kracht die ervoor zorgt dat iedere cel in je lichaam precies weet wat ie moet doen. Dat zijn er ongeveer 60 biljoen! Als wij dat zelf moesten doen, zouden we het nog geen 5 minuten overleven! Wie zijn wij dat we denken het beter te weten dan dat?!
Nou ik weet het niet hoor. Ik kan alleen voor mezelf spreken en ik denk dat jij en ik dat grote plan eerlijk gezegd niet kunnen bedenken.
Wat betekent dat dan? Hier raken we aan het vrouwelijke principe. Het principe dat staat voor vertrouwen en overgave. Overgave aan het grote geheel. Vertrouwen dat het Universum dienstbaar is aan jou en de verantwoordelijkheid voor je eigen lichaam en leven weer in eigendom nemen. Niet naar iets of iemand anders kijken voor veiligheid en zekerheid, maar je eigen veiligheid en zekerheid belichamen.
Overgave is echter een stuk makkelijker als je goed gegrond bent, in mijn definitie: je je veilig en geborgen voelt op de aarde en in je lichaam. Als je geen angst hebt voor de dood omdat je weet dat dit slechts een transitie is naar een andere realiteit en jij zelf eindeloos bewustzijn bent dat een menselijke ervaring heeft en als je verbonden bent: met jezelf, je innerlijk, het Universum en de Aarde. En ja, daarmee ook met je medemens en alles om je heen. Want ook dat is het vrouwelijk principe: verbinden.
Bottom line, vanuit dat andere perspectief is alles om je aan jouw Goddelijke Natuur te herinneren aanwezig in wat de realiteit ons op dit moment toont.
Het is aan eenieder van ons om ons af te vragen wat waar is en wat niet waar is. Wat je gelooft en wat niet. Wat je bekrachtigt, in je kracht zet en wat niet. Om de waarheid van binnen te voelen, want er is zoveel informatie en die geeft over het algemeen vooral meer angst en verwarring. Het is aan ons om in deze tijd een shift te maken in onze perceptie en om de Taal van je Hart, de Taal van Universum weer te leren verstaan: de Taal van Liefde. Een shift naar het vrouwelijke principe.
Zien dat er maar één Bron is waar alles uit voortkomt en die Bron in Liefde. Alles is energie – daar zijn zelfs de wetenschappers het inmiddels over eens en alles is Liefde. Liefde die alles spiegelt wat niet vrij is in jou en in mij. Zodat je je daarvan bewust kunt worden. Zodat je het kunt herkennen, erkennen en jezelf ervan vrij kunt maken. Zodat jij meer vrijheid kunt ervaren en die vrijheid ook kunt gaan zijn. Dan wordt ook die vrijheid gespiegeld in de vrijheid om je heen.
Je kunt pas iets schoonmaken als je ook weet dat het vies is. Daartoe worden we uitgenodigd, een grote schoonmaak, in ons en om ons heen. Dit begint met naar binnen keren, je openen naar wat er gezien wil worden, in jouw spiegel…
Het kan zijn dat dit heel ingewikkeld klinkt. Dat je gedachten zijn: ‘Ja maar, hoe dan? Wat dan? Ik snap het niet.’ Klopt, je hoofd heeft waarschijnlijk moeite om dit te snappen. Je Hart echter niet, je Hart weet. Om weer bij het weten van je Hart te komen, zijn er vele wegen die daarnaartoe leiden. Punt is dat dit overwegend, zoals ik het noem, mannelijke wegen zijn. En als je je aangetrokken voelt tot de dingen die ik doe, dan betekent dat meestal dat de mannelijke weg voor jou niet werkt. Dat 9 van de 10 dingen die je doet of hebt gedaan, niet werken en dat je onbewust op zoek bent naar die andere weg, die verbannen weg, de vrouwelijke weg…
En voor mij klopt dat ook want we zitten middenin de wedergeboorte van de vrouwelijke energie. En ja, die kun je via de mannelijke weg weer belichamen, alleen dat is de weg van moeite, van hard werken, van doen, van kennis, van leren, van dingen buiten jezelf zoeken, van najagen, van ingewikkeld en van heel veel informatie. Van willen controleren en willen vastgrijpen. Van vooraf de uitkomst willen weten en liefst vooraf alles willen bepalen. En ja, ik weet natuurlijk niet hoe oud je bent maar, zo werkt het in het algemeen niet in het leven, daarvoor hoef je maar om je heen te kijken.
Het leven laat zich nu eenmaal niet controleren, dat wil gewoon geleefd worden. Zonder oordeel, zonder plan, zonder planning, zonder opgelegde structuur. Dat wil vrijheid en dansen, dat heeft zijn eigen structuur en kent zijn eigen cycli, dat heeft bergen en dalen, licht en donker, dag en nacht. En dat is waar ik toe uitnodig, de vrouwelijke weg, de weg van stromen, verbinden, samenwerking en delen. En van moeiteloos.
Want de vrouwelijke weg, het vrouwelijk principe, is die van ontvankelijkheid, van openheid van ontmoeten en omarmen wat het leven op je pad brengt. En je mag erop vertrouwen dat dat altijd is, wat er nodig is in het moment.
De vrouwelijke weg is begrijpen dat het leven oneindig dienstbaar is aan jouw ontwaken tot wie je werkelijk bent en wat je hier te doen hebt. Het is de weg van het lichaam, van voelen, van verlangen, van passie. De vrouwelijke weg is de weg van het Hart, ondersteund en gedragen door het hoofd, het mannelijk. Het is de weg van ervaren, van weten, van eenvoud en verbinding. En nogmaals van het zien van de perfectie in de imperfectie… En niet die van angst, kennis, macht, controle en vervreemding.
Het is een weg die zo nodig is en vanuit mijn perspectief voor gevoelige en hooggevoelige mensen een uitweg biedt uit het doolhof waar we in verstrikt zijn geraakt en waarin we steeds verder verzanden in alleen maar meer kennis en feiten, theorieën, onderzoeken en resultaten, vermeende deskundigen en arrogante wetenschappers. Allemaal informatie die je nog verder je je hoofd injaagt, nog verder in chaos en verwarring en nog verder in angst. En in je hoofd vind je geen antwoorden, daar vind je alleen maar vragen… heel veel vragen… oneindig veel vragen.
De vrouwelijke weg is die waarbij je de kernoorzaak heelt in jezelf. Zodat er ruimte ontstaat voor de antwoorden om naar je toe te komen. Je hoeft dan niets meer na te jagen, je hoeft alleen maar ontvankelijk te zijn… stil te zijn… en alles, alles, alles wat jij nodig hebt om tot jouw diepste essentie te ontwaken zal vervolgens naar je toekomen… moeiteloos.
Dat betekent niet dat je niets doet of niets hoeft te doen, het betekent wel dat je niets meer hoeft na te jagen, want het komt naar je toe. Je kunt je ontspannen in het moment en open staan voor wat het Leven, het Universum je aanreikt. Hoe fijn is dat? Hoeveel rust geeft dat? Hoeveel ruimte?
Het is zeker niet de makkelijkste weg maar wel de weg die je uiteindelijk de hoogste vervulling schenkt, wat het is de weg terug naar ware jezelf.
Gedragen door het Universum, de Aarde en het mannelijk in jou. Die andere weg… the beauty way…
In Liefde,
Germaine Domatilia 🌹
PS. Ik kan me voorstellen dat dit schrijven wat wenkbrauwen kan doen fronsen, helemaal als je nog niet zo wakker bent en nog niet zo bekend bent met energetische en universele wetmatigheden en, zoals ik al schreef, nog stevig geankerd bent in 3D.
Deze post is dan een uitnodiging om je te openen naar andere realiteiten en je bewust te worden dat wat je met je fysieke zintuigen waarneemt, maar een zeer beperkt deel is van de werkelijkheid. Inmiddels wetenschappelijk bewezen zelfs.
Het is een uitnodiging om je te openen naar een ander perspectief en als dit vragen oproept, dan beantwoord ik die heel graag. Ben je echter op zoek naar discussie, dan wil ik je vragen deze informatie vooral naast je neer te leggen en je weg elders te vervolgen.
© Germaine Domatilia 2020
