Ik heb een Droom… Droom je mee?

A dream you dream alone is only a dream.
A dream you dream together is reality.

~ Yoko Ono ~

Al vanaf het begin van mijn ‘ontwaken’ heb ik een droom. Een hele grote droom. De droom dat alle mensen, het liefst op de hele wereld, de kennis en inzichten krijgen, die ik ook heb gekregen. Kennis en inzichten die me ertoe lieten ontwaken dat niets is wat het lijkt en dat alles anders is dan mij vanaf het begin van mijn bestaan op deze Aarde is verteld.

Best een rauw ontwaken, kan ik je vertellen, maar wel een ontwaken dat ertoe geleid heeft dat mijn leven nu 180 graden anders is, dan het leven dat ik voor mijn 40^e levensjaar leidde. Een leven dat vooral bestond uit angst, uit stress, uit bezorgdheid, afhankelijkheid. Een leven dat draaide om werk, om carrière, om geld verdienen, gezond blijven en om vooral ‘snel en makkelijk’ ook al voelde dat eigenlijk helemaal niet goed. 

Een leven dat verwarrend was, waar ik niets van begreep. Een leven waarin ik constant moe was, uitgeput van het moeten voldoen aan allerlei spelregels en verwachtingen, waarvan ik niet wist dat ze er waren, maar die ik wel voelde en die ondertussen ongezien mijn doen en laten bepaalden. Een leven waarin ik het gevoel had dat ik geleefd werd, ik me slachtoffer voelde van al die vervelende dingen en mensen om me heen.

Een leven waarin ik het gevoel had dat ik was overgeleverd aan wat er om me heen gebeurde, machteloos. Dat ik niets zelf in de hand had en dat het wachten was tot het moment waarop die gruwelijke ziekte, die inmiddels geloof ik 1 op de 3 mensen treft en als een Zwaard van Damocles boven onze samenleving zweeft, mij te pakken zou krijgen. Dat onzichtbare monster dat erop wachtte om ook mij langzaam en pijnlijk te verslinden.

Een leven van angst, van stress, van uitputting, gejaagdheid en conflicten. Hard en liefdeloos, van tijd is geld en emoties en gevoel zijn lastig. Geen idee van mijn eigen passie, waar ik werkelijk blij van werd, maar meelopen in de ratrace, want dat hoort toch bij het leven? Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. En haal het niet in je hoofd om je kop boven het maaiveld uit te steken.

Poeh… een wereld die gelukkig inmiddels mijlenver van mijn bed verwijderd is…

Een wereld waarin je niet meer wordt bestuurd door je onbewuste programmering, door wat er van je verwacht wordt, maar een wereld waarin je je bewust wordt van die verwachtingen en wat die met jou doen. Welke knoppen er daardoor bij jou worden ingedrukt en onbewust jouw leven bepalen, onbewust jouw leven leven. Een wereld die je de mogelijkheid geeft om zelf weer achter die knoppenbalk plaats te nemen en zelf te bepalen wat je wanneer doet, met wie en waarom. De mogelijkheid om je leven weer in eigen hand te nemen. Uit het slachtofferschap, uit de greep van geld, en van afhankelijkheid, zelf weer terug in het zadel. Niet meer worden geleefd, niet meer overleven, maar Leven, met een hoofdletter L.

In het land der blinden is Eénoog koning zeggen ze, en zo is het ook. Ook in onze werkelijkheid. Wanneer je het ‘hele plaatje’ van deze realiteit niet ziet of niet kunt zien, ziet je wereld er waarschijnlijk uit zoals ik hem boven omschreef en wordt (of werd) je geregeerd door angst. Word je je echter bewust dat er tussen Hemel en Aarde zo veel meer is dan je verteld is en dan men je wil laten geloven, dan opent zich een totaal andere wereld voor je. Een wereld van kracht, van mogelijkheden, van potentie. Bovenal, een wereld van Liefde.

Een wereld waarin je goed bent zoals je bent, dat er niets aan jou hoeft te veranderen, dat je nergens aan hoeft te voldoen, dat er van je wordt gehouden omdat je jij bent. Net zoals een vogel of een bloem zich niet afvraagt of ie goed genoeg is, zo is het ook voor ons, we hoeven ons dat alleen maar te herinneren. 

Daarin ligt mijn droom, mijn grote droom. In dat Grote Her-inneren van wie en wat je in essentie bent. Dat we onszelf dit toestaan, dat we durven her-inneren hoe groots we werkelijk zijn, hoe compleet we werkelijk zijn en hoe weinig we in werkelijkheid nodig hebben om te kunnen zijn.
In de moderne samenleving zijn we zo ver van onszelf en de natuur verwijderd geraakt, dat we geen idee meer hebben hoe ons lichaam werkt, hoe onze geest werkt, waar seksualiteit werkelijk voor bedoeld is. We weten niet meer hoe de wereld werkt, het Universum en de Aarde. We zijn uit verbinding, we laten ons afleiden door verhalen en hypnotiseren door televisie, internet en mobiele telefoons. We raken uit balans en worden ziek. En we hebben geen idee hoe dat komt. We zijn de gebruiksaanwijzing van ons eigen systeem kwijt.

Het is mijn Grote Droom dat iedereen, niemand uitgezonderd dit zich weer gaat herinneren. Wie en wat je werkelijk bent en waar het werkelijk om gaat in het Leven. Hoe mateloos krachtig je bent, in plaats van mateloos machteloos en afhankelijk. Dat is mijn Grote Waarom, mijn Big Why. 

Dit is ook de reden dat het in mijn werk allemaal mooier, groter, krachtiger mag en wil zijn. Zodat ik meer mensen kan bereiken, meer mensen ‘de gebruiksaanwijzing’ kan aanreiken van ‘hun systeem’ zodat steeds meer mensen zich her-inneren wie ze werkelijk zijn en in hun kracht gaan staan. Uit de angst en terugkeren in de Liefde. Het is mijn droom dat we ons gaan her-inneren dat we niet die gedachten en niet dat lichaam zijn, maar het bewustzijn dat kijkt door jouw ogen en hoort door jouw oren. Ofwel de reis van het hoofd naar het Hart.

Deze zomer bezocht ik de bioscoopfilm ‘The Lion King’ en na afloop kon ik niet ophouden met huilen. Wat daarin werd aangeraakt was een herinnering. De herinnering aan het Paradijs, aan het zoete evenwicht, de delicate balans tussen Licht en Donker, de cycli van de Natuur en van het Leven, de herinnering aan Leven, opnieuw met een hoofdletter L. 

Een her-innering aan het Moederland, aan Afrika, the Cradle of Life en aan haar prachtige boodschap die ze op 16 maart 2015 op de berg Lalibela Hudad in Ethiopië met me deelde over de terugkeer van de Vrouwelijke Energie, de Essentie van mijn Grote Droom. Een her-innering aan wat het betekent om mens te zijn, een echt mens, niet een concept dat we bewust of onbewust menen te moeten leven. Maar echt…

De boodschap die ik toen ontving, deel ik hier graag met je, want het is mijn Grote Waarom.

‘De terugkeer van de Vrouwelijke Energie betekent dat we weer contact mogen maken met onze zachtheid, met onze kwetsbaarheid, met ons niet-weten… Overgave aan het moment en wat zich daarin aandient… dat ontmoeten met een open Hart… een Hart dat alles toestaat om er te zijn… in al haar schoonheid, in al haar pijn… 

De terugkeer van het Vrouwelijke betekent je op diep niveau realiseren dat goed en fout niet bestaat maar illusie is, opgeworpen door de mind, door het denken. Het weten dat deze realiteit een illusie is, een reflectie van jouw innerlijk, dat er niets buiten je is en dat alles, alles, alles wat je daarin ontmoet, dienstbaar is aan jou en jouw ontwaken. Dat je je weer durft te openen naar en te verbinden met de ander, de wereld, jezelf… Dat je je ervan bewust bent als je uit het moment schiet en in je denken. Dat je je ten diepste realiseert dat alles Liefde is, er niets anders dan Liefde is, want er is maar 1 Bron en die Bron is Liefde… en die Liefde kent vele gezichten…

Bovenal is de terugkeer van het Vrouwelijke, de terugkeer naar de zachtheid van het Hart, van het Weten, van delen, van samenwerken, van zorgen voor elkaar, van stilte… Van niet ieder moment op te hoeven vullen met gepraat en verhalen, maar ieder moment toestaan om er te zijn, om zich te ontvouwen, om het te ontmoeten, datgene wat zich daarin aandient te ontvangen, zonder te oordelen, zonder het te willen veranderen, zonder het weg te willen hebben, zonder weerstand, ontvankelijk en met een open Hart…

Toestaan dat je geraakt wordt, hier in Ethiopië door de armoede om je heen… niet om dit vervolgens buiten jezelf te projecteren en te gaan ‘helpen’, een oplossing van het superieure ego dat zegt: ‘Ik weet het, ik weet wat goed voor jou is, ik help je’, en daarmee de ander een brevet van onvermogen gevend. Maar in plaats van te helpen, eerst toe te staan dat dit je raakt, het verdriet toe te laten dat wordt aangeraakt, want dat verdriet zit in jou, niet in de buitenwereld…

Wanneer we dat allemaal zouden doen, onze eigen pijn aankijken in plaats van die buiten onszelf te projecteren, dan pas kan hij transformeren… en dan hoeven die prachtige – in dit geval Ethiopische – Zielen ons dit niet meer te laten zien. Als je dan armoede ontmoet, ontvouwt zich een ander scenario, een ander soort helpen, een ander soort actie. Een actie zonder identificatie, een actie zonder gehechtheid, een actie vanuit het Hart. Een actie die ruimte laat aan de wijsheid van de ander, aan ieders eigen-wijsheid. Een actie die dienstbaar is aan het geheel en niet aan het superieure ego dat gezien wil worden, gelijk wil hebben, zich wil rechtvaardigen, dat aandacht wil of bevestiging, of meevoelen met zijn pijn…

Dat is voor mij de terugkeer van het Vrouwelijk Principe, dat we dit doorzien. Overal waar het ego ons in afleiding zet, ons uit ons centrum haalt, uit de zachtheid en uit onze Wijsheid. Dat we ons dat realiseren zodat we uit de matrix kunnen stappen. Kunnen zien dat we het moment willen ontvluchten en ons bewust worden dat er blijkbaar iets in ons wordt aangeraakt… een pijn… een wond… een blinde vlek… Vervolgens de intentie hebben om die pijn te ontmoeten, er te laten zijn zodat hij kan transformeren en we weer een stukje dieper kunnen zinken in ons zijn, in ons ware zelf. Dat we gaan zien dat werkelijk alles in deze realiteit dienstbaar is aan ons en dienstbaar is aan ons ontwaken. En dat iedere uitdaging daarin niets anders is dan een uitnodiging tot groei… 

Dat we ons perspectief verbreden naar het Perspectief van de Ziel, waarin goed en fout niet bestaat en van waaruit oneindig veel hulp beschikbaar is. Een perspectief waarin we ons weer durven te openen en te verbinden met de ander, met het leven, met onszelf…

Het mooie is dat wanneer het Vrouwelijk zich ontvouwt en weer durft te zijn, het Mannelijk niet anders kan dan reageren. Wanneer vrouwen zichzelf weer toestaan om in hun authentieke, zachte, sensuele kracht te staan, wanneer zij zichzelf weer toestaan hun lichaam volledig te bewonen, hun scheppingskracht te benutten en hun creativiteit tot uitdrukking te brengen. Wanneer vrouwen zichzelf weer toestaan in schoonheid over de Aarde te wandelen, hun diepe Wijsheid en intuïtie te belichamen. Die koesterende, zachte kracht te zijn, dan kan het Mannelijk niet anders dan daarop reageren en zijn eigen zachtheid weer her-inneren en toestaan er te zijn. Gehoor te geven aan die innerlijke drang om het Vrouwelijke te beschermen, te koesteren en te dragen… de essentie van het Mannelijke…

Door zelf onze Vrouwelijke Essentie te leven en datgene wat het Mannelijk nog buitensluit of veroordeelt in onszelf te helen, kan het Vrouwelijke het Mannelijke hiertoe uitnodigen… en vice versa voor mannen… Dan transformeren we onszelf en daarmee de wereld… Komt Mannelijk en Vrouwelijk innerlijk weer in balans en dus ook uiterlijk, in de buitenwereld want er is nu eenmaal niets werkelijk buiten ons… Niets wil daarbij worden buitengesloten, niets wil worden onderdrukt. Het Mannelijk en het Vrouwelijk wil weer in harmonie komen met elkaar. Samen de dans weer aangaan, de dans van creatie, complementair, gelijkwaardig, verbonden… in Sacred Union, een Heilige Verbinding,
een Heilig Huwelijk…’

Ethiopië, maart 2015

You may say I’m a dreamer
But I’m not the only one
I hope someday you’ll join us
And the world will be as one

~ John Lennon ~

Dat is mijn Droom… mijn Grote Droom… Droom je mee?

In liefde,
Germaine 🌹

PS: Wat is jouw droom? Jouw Grote Droom? En wil je hem met me delen?

PPS: Ter inspiratie een prachtig nummer van een mede-Dromer:

A Million Dreams

I close my eyes and I can see
A world that’s waiting up for me
That I call my own
Through the dark, through the door
Through where no one’s been before
But it feels like home

They can say, they can say it all sounds crazy
They can say, they can say I’ve lost my mind
I don’t care, I don’t care, if they call me crazy
We can live in a world that we design

‘Cause every night I lie in bed
The brightest colors fill my head
A million dreams are keeping me awake
I think of what the world could be
A vision of the one I see
A million dreams is all it’s gonna take
A million dreams for the world we’re gonna make

There’s a house we can build
Every room inside is filled
With things from far away
Special things I compile
Each one there to make you smile
On a rainy day

They can say, they can say it all sounds crazy
They can say, they can say we’ve lost our minds
See I don’t care, I don’t care if they call us crazy
Runaway to a world that we design

Every night I lie in bed
The brightest colors fill my head
A million dreams are keeping me awake
I think of what the world could be
A vision of the one I see
A million dreams is all it’s gonna take
A million dreams for the world we’re gonna make

However big, however small
Let me be part of it all
Share your dreams with me
We may be right, we may be wrong
But I wanna bring you along
To the world I see
To the world we close our eyes to see
We close our eyes to see

Every night I lie in bed
The brightest colors fill my head
A million dreams are keeping me awake
I think of what the world could be
A vision of the one I see
A million dreams is all it’s gonna take
A million dreams for the world we’re gonna make

For the world we’re gonna make